Refiguring Speech: Late Victorian Fictions of Empire and the Poetics of Talk

در این کتاب، امی آر وانگ منطق استعماری و نژادی را در پس فرضیات ظاهراً بی‌ضرر در مورد \"گفتار\" آشکار می‌کند: اینکه کلمات ما متعلق به ما هستند و اینکه خودداری یک فضیلت است. وونگ از طریق خواندن داستان‌های امپراتوری اواخر دوره ویکتوریا، صحنه سلب‌بندی ایدئولوژیک سخنرانی را که در نظریه پسااستعماری بیان شده است، بازبینی می‌کند. متفکران آفریقایی-کارائیبی مانند ادوارد گلیسان و سیلویا وینتر، تغییر گفتار توجه را از گفتار دور می‌کند و به سمت شعری ضداستعماری گفت‌وگو، که بر مالکیت جمعی و تعبیه در فضای اجتماعی تأکید می‌کند. جهان و محیط مادی.

ونگ با تحلیل رمان‌های رابرت لوئیس استیونسون، برام استوکر، جورج مردیت، جوزف کنراد و فورد مادوکس فورد، زیبایی‌شناسی گفتار آشفته را تغییر می‌دهد. طوطی خوانی، استراق سمع، عدم بیان زیاد، و ناروانی - به شکل های متناوب ارتباطی که خود به خود به عنوان گفتگو باقی می مانند. وونگ نشان می‌دهد که چگونه بحران‌های دوقلوی بریتانیا در اواخر قرن نوزدهم مربوط به قلمروسازی - امپراتوری و رسانه‌های جدید - باعث برانگیختن علاقه‌های روایی در دریافت این حس شد که پیوند گفتار به افراد خاص دیگر قابل تحمل نیست. با انجام این کار، وانگ این دوره را با ساختن شجره نامه ای از اصطلاحات استعماری و نژادپرستانه مالکیت گفتار انگلیسی-آمریکایی به امپراتوری ایالات متحده متصل می کند. تغییر شکل گفتار به دانشجویان و محققان ادبیات ویکتوریایی و مطالعات پسااستعماری مفهوم سازی قدرتمندی از گفتگو به عنوان شکل شورشی ارتباط ارائه می دهد.

In this book, Amy R. Wong unravels the colonial and racial logic behind seemingly innocuous assumptions about "speech": that our words belong to us, and that self-possession is a virtue. Through readings of late-Victorian fictions of empire, Wong revisits the scene of speech's ideological foreclosures as articulated in postcolonial theory. Engaging Afro-Caribbean thinkers like Édouard Glissant and Sylvia Wynter, Refiguring Speech reroutes attention away from speech and toward an anticolonial poetics of talk, which emphasizes communal ownership and embeddedness within the social world and material environment.

Analyzing novels by Robert Louis Stevenson, Bram Stoker, George Meredith, Joseph Conrad, and Ford Madox Ford, Wong refashions the aesthetics of disordered speech—such as parroting, eavesdropping, profuse inarticulacy, and dysfluency—into alternate forms of communication that stand on their own as talk. Wong demonstrates how late nineteenth-century Britain's twin crises of territorialization—of empire and of new media—spurred narrative interests in capturing the sense that speech's tethering to particular persons was no longer tenable. In doing so, Wong connects this period to US empire by constructing a genealogy of Anglo-American speech's colonialist and racialized terms of proprietorship. Refiguring Speech offers students and scholars of Victorian literature and postcolonial studies a powerful conceptualization of talk as an insurgent form of communication.