Reductionism, Emergence and Levels of Reality: The Importance of Being Borderline

دانشمندان همیشه سعی کرده اند جهان را بر اساس چند اصل وحدت بخش توضیح دهند. در قرن پنجم قبل از میلاد دموکریتوس به جرأت ادعا کرد که واقعیت صرفاً مجموعه ای از اجزا یا اتم های تقسیم ناپذیر و ابدی است. در طول قرن‌ها آموزه او به عنوان یک نقطه عطف باقی مانده است و پیشرفت زیادی در فیزیک به دلیل تمایز آن بین ادراک ذهنی و واقعیت عینی است. این کتاب کاهش تئوری در فیزیک را مورد بحث قرار می‌دهد، که بیان می‌کند که کل چیزی بیش از مجموع اجزای آن نیست: ویژگی‌های چیزها مستقیماً توسط اجزای سازنده آنها تعیین می‌شوند. تقلیل گرایی به رابطه بین نظریه های مختلف می پردازد که به سطوح مختلف واقعیت می پردازند و از برون یابی ها برای اعمال این رابطه در علوم مختلف استفاده می کند. واقعیت ساختار پیچیده ای از ارتباطات را نشان می دهد و رویای تفسیر یکپارچه از همه پدیده ها در چندین قانون ساده همچنان هر کسی را که علاقه مندی های اصیل فلسفی و علمی دارد به خود جذب می کند. اگر رادیکال ترین دیدگاه تقلیل گرایانه درست باشد، رابطه بین رشته ها کاملاً شامل می شود: شیمی تبدیل به فیزیک، زیست شناسی به شیمی و غیره. در نهایت، تنها یک علم، در واقع فقط یک نظریه، باقی می ماند، و بقیه در نظریه همه چیز ادغام می شوند. آیا همزیستی کنونی علوم مختلف صرفاً یک سرمایه گذاری تاریخی است که با تثبیت نظریه همه چیز به پایان می رسد؟ آیا می توان توصیف واحدی از طبیعت داشت؟
این کتاب به‌جای تحلیل تقلیل‌گرایی کامل، بر جنبه‌های کاهش تئوری در فیزیک تمرکز می‌کند و تأملی را در مورد سؤالات مرتبط تحریک می‌کند: آیا شواهدی دال بر کاهش واقعی وجود دارد؟ آیا مثال های استفاده شده در فلسفه علم خیلی ساده انگارانه است؟ جستجوی حقیقت نهایی چه چیزی را به خطر انداخته است؟ آیا رویای عقل تقلیل گرایانه هیولا ایجاد کرده است؟ آیا علم بزرگ یکی از این هیولاهاست؟ اگر نمی توان بر اساس آن پیش بینی کرد، گنجاندن علم Y در علم X چیست؟

Scientists have always attempted to explain the world in terms of a few unifying principles. In the fifth century B.C. Democritus boldly claimed that reality is simply a collection of indivisible and eternal parts or atoms. Over the centuries his doctrine has remained a landmark, and much progress in physics is due to its distinction between subjective perception and objective reality. This book discusses theory reduction in physics, which states that the whole is nothing more than the sum of its parts: the properties of things are directly determined by their constituent parts. Reductionism deals with the relation between different theories that address different levels of reality, and uses extrapolations to apply that relation in different sciences. Reality shows a complex structure of connections, and the dream of a unified interpretation of all phenomena in several simple laws continues to attract anyone with genuine philosophical and scientific interests. If the most radical reductionist point of view is correct, the relationship between disciplines is strictly inclusive: chemistry becomes physics, biology becomes chemistry, and so on. Eventually, only one science, indeed just a single theory, would survive, with all others merging in the Theory of Everything. Is the current coexistence of different sciences a mere historical venture which will end when the Theory of Everything has been established? Can there be a unified description of nature?
Rather than an analysis of full reductionism, this book focuses on aspects of theory reduction in physics and stimulates reflection on related questions: is there any evidence of actual reduction? Are the examples used in the philosophy of science too simplistic? What has been endangered by the search for (the) ultimate truth? Has the dream of reductionist reason created any monsters? Is big science one such monster? What is the point of embedding science Y within science X, if predictions cannot be made on that basis?