Rediscovering Leon Brunschvicg’s Critical Idealism: Philosophy, History and Science in the Third Republic

سهم لئون برونشویک به تفکر فلسفی در fin-de-siècle فرانسه در اولین مطالعه انگلیسی زبان در مورد آثار او توضیح کاملی دریافت می کند. پیترو ترزی با این استدلال که برونشویگ برای درک مکاتب فلسفی که در فرانسه در قرن بیستم ریشه دوانیدند، بسیار مهم است، برونشویگ را در کنار هانری برگسون معاصر خود و همچنین طیف متفکرانی که او تدریس کرده و تحت تأثیر قرار داده است، از جمله لویناس، مرلوپونتی، دووآر قرار می دهد. ، و سارتر. درگیر شدن عمیق برونشویگ با بحث های مربوط به معنویت گرایی و عقل گرایی، فلسفه نئوکانتی، و نقش ریاضیات در فلسفه، او را به ناظر کاملی برای مجموعه ای از ایده های فلسفی نوپایی تبدیل کرد که در کار شاگردانش شکل می گرفتند.

ترزی دفاع برونچویگ از قضاوت نئوکانتی، تحلیل تاریخی و تفکیک ناپذیری علوم طبیعی و انسان گرایانه با هر نظام دقیق فلسفی را با پیامدهای گسترده ای برای پژوهش های معاصر تشریح می کند.

Léon Brunschvicg's contribution to philosophical thought in fin-de-siècle France receives full explication in the first English-language study on his work. Arguing that Brunschvicg is crucial to understanding the philosophical schools which took root in 20th-century France, Pietro Terzi locates Brunschvicg alongside his contemporary Henri Bergson, as well as the range of thinkers he taught and influenced, including Lévinas, Merleau-Ponty, de Beauvoir, and Sartre. Brunschvicg's deep engagement with debates concerning spiritualism and rationalism, neo-Kantian philosophy, and the role of mathematics in philosophy made him the perfect supervisor for a whole host of nascent philosophical ideas which were forming in the work of his students.

Terzi outlines Brunchvicg's defence of neo-Kantian judgement, historical analysis and the inextricability of the natural and humanist sciences to any rigorous system of philosophy, with wide-ranging implications for contemporary scholarship.