Rediscovered Classics of Japanese Animation: The Adaptation of Children’s Novels into the World Masterpiece Theater Series

کتابهای کلاسیک دوباره کشف شده انیمیشن ژاپنی اولین اثر آکادمیک است که تئاتر شاهکار جهانی ( را بررسی می کند. Sekai Meisaku Gekijô، 1969-2009)، که شیوه اقتباس از کتاب‌های کودکان خارجی را در مجموعه‌های متحرک طولانی‌مدت رایج کرد و زمینه را برای نیروگاه‌هایی مانند استودیو گیبلی فراهم کرد.


تئاتر شاهکار جهانی (Sekai Meisaku Gekijô، 1969-2009) یک قطعه اصلی تلویزیونی است که توسط استودیوی ژاپنی Nippon Animation، که روش اقتباس از کتاب‌های خارجی کودکان را در مجموعه‌های انیمیشنی طولانی‌مدت رایج کرد. این سریال زمانی که عموماً توسط منتقدان رد شده بود، اکنون اغلب به عنوان یک کار اولیه کلیدی از انیماتورهای افسانه ای ایسائو تاکاهاتا و هایائو میازاکی مورد بررسی قرار می گیرد. در اولین بررسی مجموعه کتاب، ماریا کیارا اولیتینی اهمیت فرهنگی تئاتر شاهکار جهانی و راه هایی را که در آن سریال پیشگام اهمیت داستان های کودکانه برای کودکان بود، تحلیل می کند. استودیوهای پویانمایی ژاپنی و زمینه ساز نیروگاه هایی مانند استودیو گیبلی شدند.

تطبیق یک رمان برای انیمیشن همچنین به معنای رمزگشایی (و کدگذاری مجدد) الگوهای اجتماعی-فرهنگی گنجانده شده در یک روایت است. تئاتر شاهکار جهانی نمونه منحصر به فردی از این ترکیب زبانی، رسانه ای و فرهنگی است. آثار کلاسیک محبوب کودکان مانند زنان کوچک، پیتر پن و آن گرین گیبلز به نقطه شروع یک فرآیند مذاکره کامل تبدیل شد که در آن انیماتورهای ژاپنی طیف وسیعی از روایت‌ها را بازگو کردند که یک فرمول اساسی مشترک دارند: داستان‌های کهن الگویی با هدف آموزشی. به ویژه، این سریال در شکل دادن به تصویر فرهنگ پاپ یک دختر جوان (shôjo) نقش داشت.

بررسی سریال از دریچه انیمیشن اولیتینی با مطالعات و همچنین مطالعات اقتباسی، نور جدیدی را بر این عنصر اصلی تاریخ انیمیشن ژاپنی که مدت ها نادیده گرفته شده بود، می اندازد.

Rediscovered Classics of Japanese Animation is the first academic work to examine World Masterpiece Theater (Sekai Meisaku Gekijô, 1969-2009), which popularized the practice of adapting foreign children's books into long-running animated series and laid the groundwork for powerhouses like Studio Ghibli.

World Masterpiece Theater (Sekai Meisaku Gekijô, 1969-2009) is a TV staple created by the Japanese studio Nippon Animation, which popularized the practice of adapting foreign children's books into long-running animated series. Once generally dismissed by critics, the series is now frequently investigated as a key early work of legendary animators Isao Takahata and Hayao Miyazaki. In the first book-length examination of the series, Maria Chiara Olitini analyzes cultural significance of World Masterpiece Theater, and the ways in which the series pioneered the importance of children's fiction for Japanese animation studios and laid the groundwork for powerhouses like Studio Ghibli.

Adapting a novel for animation also means decoding (and re-coding) socio-cultural patterns embedded in a narrative. World Masterpiece Theater stands as a unique example of this linguistic, medial, and cultural hybridisation. Popular children's classics such as Little Women, Peter Pan, and Anne of Green Gables became the starting point of a full-fledged negotiation process in which Japanese animators retold a whole range of narratives that have one basic formula in common: archetypal stories with an educational purpose. In particular, the series played a role in shaping the pop culture image of a young girl (shôjo).

Examining the series through the lens of animation studies as well as adaptation studies, Olitini sheds new light on this long-neglected staple of Japanese animation history.