Red Arctic: Polar Exploration and the Myth of the North in the Soviet Union, 1932-1939

ویرایش:  
نویسندگان: John McCannon  
سری:  
ISBN (شابک) : 0195114361, 9781423741138 
ناشر: Oxford University Press, USA 
سال نشر: 1998 
تعداد صفحات: 255 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 16 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 46,000

از آنجایی که من نویسنده این کتاب هستم، لطفاً نقد پنج ستاره را که من به صورت حرفه ای اختصاص داده ام، نادیده بگیرید. این قرار است یادداشتی در مورد نظر مشتری تد هکاثورن از _Red Arctic_ باشد.

Mr. هکاثورن کتاب من را عمدتاً به این دلیل مورد انتقاد قرار می‌دهد که من «اثبات» رابرت هریسون مبنی بر جعلی بودن سه پرواز فراقطبی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1937 (همراه با سایر اکسپدیشن‌های هوایی شوروی) را در نظر نمی‌گیرم. من در مقابل استدلال می‌کنم که نادیده گرفتن «یافته‌های» هریسون یک تقصیر نیست، بلکه یک دانش پژوهی مسئولانه است.

خوانندگان باید بدانند که کتاب هریسون (یک انتشارات بیهوده که برای مدتی قادر به یافتن مطبوعات نبود. اصلاً، سپس توسط ناشری که عمدتاً در داستان های هیجان انگیز تخصص دارد، انتخاب شد) یک نمونه کلاسیک از ادبیات حاشیه ای تئوری توطئه است. حداقل در اینترنت، تأیید اصلی آن از سوی یک گروه نئوفاشیست بریتانیایی (www.heretical.co.uk) می آید که بیشتر فضای وب آن با هیاهوهای پارانوئیدی درباره «میلیونرهای عبری» و «کمونیست های یهودی» اشغال شده است. این بدان معنا نیست که هریسون (یا هکاثورن) با هر یک از این دیدگاه‌ها موافق است. صرفاً برای نشان دادن این است که نوشته‌های هریسون به سختی جایگاهی در جریان اصلی علم اشغال می‌کند.

استدلال‌های هریسون بر اساس خوانش‌های گمانه‌زنی از عکس‌های دانه‌دار و بی‌کیفیت شوروی، عکس‌های به همان اندازه دانه‌دار و بی‌کیفیت گرفته‌شده توسط ارتش ایالات متحده، و نظریه ها و ارزیابی های موجود در گزارش های اطلاعاتی ایالات متحده. هریسون در نظر نمی‌گیرد که رسانه‌های شوروی (مانند سرویس‌های خبری غربی، در آن زمان و امروز) به طور معمول عکس‌های استوک خلبان‌ها و هواپیماها را چاپ می‌کردند، بنابراین تصاویر در روزنامه‌ها و کتاب‌ها همیشه با زمان‌ها و مکان‌های ذکر شده در تیترها یا تیترها مطابقت نداشتند. این باعث ایجاد تناقضاتی می‌شود که هریسون نظریه‌ها را بیش از آنچه که لازم است ارائه می‌کند. علاوه بر این، ارتش ایالات متحده به سختی عینی ترین ناظر هوانوردی شوروی بود، و به همین دلیل، همیشه دقیق ترین ناظر نبود. همچنین، هریسون که در دهه 1980 می نوشت، هیچ دسترسی به اسناد دولتی و حزب کمونیست در آرشیوهای روسیه نداشت، که تعداد زیادی از آنها نشان می دهد که این پروازها در واقع انجام شده اند (و از آنجایی که این اسناد هرگز برای مصرف عمومی، شوروی یا خارجی، در نظر گرفته نشده بودند. می‌توان فرض کرد که آنها جعلی نبوده‌اند.

در نهایت، نتیجه‌گیری هریسون، به‌ویژه زمانی که در مورد سومین پرواز قطبی در سال 1937 - ناپدید شدن مرگبار لوانفسکی - به کار می‌رود، در مقابل همه منطق قرار می‌گیرد. اگر رژیم استالینیستی برای فریب دادن جهان در مورد پیروزی‌های قطبی‌اش تا این حد تلاش کرد تا جامعه بین‌الملل را با قدرت تکنولوژیکی و شجاعت انسانی خود تحت تأثیر قرار دهد، چرا باید دو موفقیت خیره‌کننده را با شکستی شرم‌آور دنبال کند؟ اگر استالین می‌خواست لوانفسکی را پاکسازی کند (همانطور که هریسون و هکاتورن ادعا می‌کنند)، می‌توانست این کار را به راحتی بدون یک طرح پیچیده بیهوده انجام دهد که مستلزم خدشه دار کردن استثمارهای قبلی اتحاد جماهیر شوروی در قطب شمال بود (جعلی یا واقعی).

مسلماً، هیچ سابقه بایگانی وجود ندارد. همیشه گذشته را با دقت یا کامل منعکس می کند. و استالین قطعاً از نظر اخلاقی و عملی قادر به هر فریب قابل تصوری بود. اما استالین بدون هدف عقلانی فریب نداد. و سوابق بایگانی بیشتر قابل اعتماد است تا حدس های مشکوک بر اساس تناقضات احتمالی که در عکس هایی با کیفیت کمتر از ستاره ای مشاهده می شود. حداکثر، هریسون این نکته نسبتاً واقعی را مطرح کرده است که همه چیز در مورد سوء استفاده های تبلیغاتی شوروی آنطور که به نظر می رسید نبود. اما در امور ماهوی، او چیزی را نه به صورت شرطی یا قطعی ثابت کرده و نه رد کرده است.

Since I'm the author of this book, please disregard the five-star review, which I've assigned pro forma. This is meant to be a note about Ted Heckathorn's customer review of _Red Arctic_.

Mr. Heckathorn criticizes my book mainly on the grounds that I fail to take into account Robert Harrison's "proof" that the USSR's three transpolar flights of 1937 (along with other Soviet air expeditions) were faked. I would argue in return that to ignore Harrison's "findings" is not a fault, but rather responsible scholarship.

Readers should be aware that Harrison's book (a vanity publication that was, for some time, unable to find a press at all, then was taken up by a publisher that specializes mostly in thriller fiction) is a classic example of conspiracy-theory fringe literature. At least on the Internet, its principal endorsement comes from a British neo-fascist group (www.heretical.co.uk), most of whose web space is taken up with paranoid ravings about "Hebrew millionaires" and "Jewish communists." This is not to say that Harrison (or Heckathorn) shares any of these views; it is simply to show that Harrison's writings hardly occupy a place in the scholarly mainstream.

Harrison's arguments are based on speculative readings of grainy, poor-quality Soviet photos, equally grainy, poor-quality photos taken by the U.S. Army, and theories and assessments contained in U.S. intelligence reports. Harrison fails to take into account that the Soviet media (much like Western news services, then and today) routinely printed stock photos of pilots and aircraft, so images in newspapers and books did not always match the times and places mentioned in captions or headlines. This creates inconsistences, out of which Harrison spins theories more elaborate than they need to be. Moreover, the U.S. Army was hardly the most objective observer of Soviet aviation, and, for that matter, it was not always the most accurate. Also, writing in the 1980s, Harrison had no access to government and Communist Party documents in Russian archives, a plethora of which shows that these flights did in fact take place (and since these documents were never intended for public consumption, Soviet or foreign, it is safe to assume that they were not faked).

Finally, Harrison's conclusions, especially when applied to the third polar flight of 1937--Levanevsky's fatal disappearance--flies in the face of all logic. If the Stalinist regime went to such great lengths to deceive the world about its polar triumphs, in order to impress the international community with its technological prowess and human bravery, why on earth would it follow two stunning successes with a hideously embarrassing failure? If Stalin had wanted to purge Levanevsky (as Harrison and Heckathorn assert), he could have done so easily without a needlessly intricate plan that necessitated tarnishing the USSR's earlier exploits in the Arctic (faked _or_ genuine).

Admittedly, no archival record ever reflects the past with absolute precision or completeness. And Stalin was certainly ethically and practically capable of any deception imaginable. But Stalin did not deceive without rational purpose. And the archival record is more trustworthy than dubious guesswork based on possible inconsistencies spotted in photographs of less than stellar quality. At most, Harrison has raised the rather truistic point that not everything about Soviet propaganda exploits was as it seemed. But, with respect to matters of substance, he has neither proven nor disproven anything, circumstantially or conclusively.

Contents......Page 8
A Note on Transliteration......Page 10
Abbreviations......Page 12
Introduction......Page 16
Polar Exploration and Soviet Political Economy......Page 18
The Arctic as Popular Culture......Page 21
Defining the Arctic......Page 22
ONE: Footholds in the North: The Russians in the Arctic, 1500–1932......Page 25
First Steps: Opening the North, 1500–1800......Page 26
The Arctic in the Late Imperial Period, 1800–1917......Page 29
Building the North: The Soviet Arctic, 1917–1932......Page 32
TWO: The Commissariat of Ice: The Rise of Glavsevmorput, 1932–1936......Page 46
The Growing Giant: GUSMP's Central Apparatus, 1933–1935......Page 49
Science, Economic Development, and the State......Page 53
On the Periphery: Glavsevmorput in the Field......Page 58
THREE: Days of Glory: The Major Expeditions, 1932–1939......Page 80
The Sibiriakov Voyage (1932)......Page 81
The Cheliuskin Epic (1933–1934)......Page 82
Chkalov, Gromov, and Levanevsky: The Arctic Flights (1936–1937)......Page 89
"The Pole Is Ours!": SP-1 and the North Pole Landing (1937–1938)......Page 94
The Passing of an Era......Page 99
FOUR: From Victory To Victory: The Myth of the Arctic in Soviet Culture......Page 102
Outlooks toward Nature: The Arctic as Adversary......Page 103
Cosmographies: Perceptions of the USSR and the World......Page 110
A Nation of Heroes: The Individual and the State......Page 119
Living the Great Dream......Page 129
FIVE: Between Rhetoric and Reality: Manufacturing the Arctic Myth......Page 131
Engineering Human Souls: The Arctic Myth as State Policy......Page 132
Crafting the Myth: The Media and the Arctic......Page 138
Consuming the Myth: The Public Responds......Page 155
Propaganda: Effects and Limitations......Page 164
SIX: Polestar Descending: Glavsevmorput In Decline, 1936–1939......Page 166
Glavsevmorput in Crisis......Page 167
Glavsevmorput and the Great Purges......Page 170
A New Primacy in the North: Dalstroi and the Demotion of GUSMP......Page 189
Epilogue......Page 195
Parting Thoughts......Page 197
Notes......Page 203
Select Bibliography......Page 232
B......Page 247
F......Page 248
I......Page 249
M......Page 250
N......Page 251
P......Page 252
S......Page 253
T......Page 254
Z......Page 255