Reconstructing Contracts

هر نظام حقوقی باید تصمیم بگیرد که چگونه بین قراردادهایی که قابل اجرا هستند و قراردادهایی که قابل اجرا نیستند تمایز قائل شود. چانه زنی های رسمی در بازار و وعده های گاه به گاه در یک محیط اجتماعی این دو افراط را مشخص می کنند، اما بسیاری از موارد سخت بین این دو قرار دارند. وقتی شکاف هایی در یک قرارداد باقی می ماند، دادگاه چگونه باید آنها را پر کند؟ این که بگوییم یک توافقنامه از نظر قانونی قابل اجرا است به چه معناست؟ اگر کسی یک قرارداد قانونی قابل اجرا را زیر پا بگذارد، چه عواقبی به دنبال دارد؟

به مدت 150 سال، محققان حقوقی بحث کرده اند که آیا مجموعه ای از اصول منسجم پاسخ هایی برای چنین سؤالات اساسی ارائه می دهد یا خیر. اولیور وندل هولمز با این استدلال که معامله برای بررسی، خسارات ناشی از انتظارات، و تعداد انگشت شماری از ایده‌های مرتبط، جوهر قانون قرارداد را در بر می‌گیرد، مورد مثبتی را مطرح کرد. کار چندین نسل بعدی، که با مرگ قرارداد گرانت گیلمور در سال 1974 به اوج رسید، دیدگاه مخالفی داشت. انسجامی که هولمز سعی کرده بود به میدان بیاورد توهمی بود. معقولتر بود که قراردادها را صرفاً نوعی تعهد مدنی بدانیم و در برابر وسوسه تحمیل قوانین سختگیرانه و مصنوعی مقاومت کنیم.

در بازسازی قراردادها داگلاس بیرد شرایط فعلی را بررسی می‌کند. وضعیت دکترین قرارداد و در این فرآیند چارچوب کلاسیک حقوق قراردادهای انگلیسی-آمریکایی را تقویت می کند. او نشان می دهد که اصول هولمز اساساً صحیح است. حتی اگر فاقد آن کیفیت طلسم‌آمیزی باشند که قبلاً به آنها نسبت داده می‌شد، اما به درستی درک شده باشند که همچنان بهترین راهنمای قراردادها را برای نسل جدیدی از دانش‌آموزان، تمرین‌کنندگان و قضات ارائه می‌کنند.

Every legal system must decide how to distinguish between agreements that are enforceable and those that are not. Formal bargains in the marketplace and casual promises in a social setting mark the two extremes, but many hard cases lie between. When gaps are left in a contract, how should courts fill them? What does it mean to say that an agreement is legally enforceable? If someone breaks a legally enforceable contract, what consequences follow?

For 150 years, legal scholars have debated whether a set of coherent principles provide answers to such basic questions. Oliver Wendell Holmes put forward the affirmative case, arguing that bargained-for consideration, expectation damages, and a handful of related ideas captured the essence of contract law. The work of the next several generations, culminating in Grant Gilmore’s The Death of Contract in 1974, took a contrary view. The coherence Holmes had tried to bring to the field was illusory. It was more sensible to see contracts as merely a species of civil obligation and resist the temptation to impose rigid and artificial rules.

In Reconstructing Contracts, Douglas Baird takes stock of the current state of contract doctrine and in the process reinvigorates the classic framework of Anglo-American contract law. He shows that Holmes’s principles are fundamentally sound. Even if they lack that talismanic quality formerly ascribed to them, properly understood they continue to provide the best guide to contracts for a new generation of students, practitioners, and judges.