Recognizing Variable Environments: The Theory of Cognitive Prism

بزرگسالان عادی هیچ مشکلی در تشخیص خانه خود ندارند. اما آیا سیستم های مصنوعی می توانند مانند انسان ها عمل کنند؟ این کتاب شواهد میان رشته ای را گردآوری کرده و پاسخی را از منظر محاسبات، یعنی نظریه منشور شناختی ارائه می دهد. برای تشخیص یک محیط، یک سیستم هوشمند فقط نیاز به طبقه بندی اشیاء دارد، آنها را بر اساس رابطه اتصال (نه از طریق اندازه گیری!) ساختار می دهد، به طور ذهنی اشیا را مرتب می کند و با محیط هدف مقایسه می کند، که دانش آن ساختار مشابهی دارد. بنابراین، سیستم هوشمند مانند یک منشور کار می کند: هنگامی که یک پرتو نور (یک منظره) به یک منشور نوری (توسط یک سیستم هوشمند) می رسد (درک می شود)، مقداری نور (اشیاء) منعکس می شود (غفلت می شود)، آن ها عبور می کنند. از طریق (اشیاء شناسایی شده) تحریف می شوند (به طور متفاوتی مرتب می شوند). بنابراین اصطلاح "منشور شناختی" می آید! دو گزاره اساسی مورد استفاده در نظریه را می توان به صورت غیررسمی به شرح زیر بیان کرد: رابطه جهت گیری نوعی رابطه مقایسه فاصله است -- بودن شما در مقابل من به این معنی است که به صورت من نزدیکتر هستید تا به طرف های دیگر من. یک جفت اشیاء متصل به این معنی است که هر جسم، دقیقاً فضای اشغال شده توسط جسم، می تواند به مکانی منتقل شود که با آن جفت متصل شود.

Normal adults do not have any difficulty in recognizing their homes. But can artificial systems do in the same way as humans? This book collects interdisciplinary evidences and presents an answer from the perspective of computing, namely, the theory of cognitive prism. To recognize an environment, an intelligent system only needs to classify objects, structures them based on the connection relation (not through measuring!), subjectively orders the objects, and compares with the target environment, whose knowledge is similarly structured. The intelligent system works, therefore, like a prism: when a beam of light (a scene) reaches (is perceived) to an optical prism (by an intelligent system), some light (objects) is reflected (are neglected), those passed through (the recognized objects) are distorted (are ordered differently). So comes the term 'cognitive prism'! Two fundamental propositions used in the theory can be informally stated as follow: an orientation relation is a kind of distance comparison relation -- you being in front of me means you being nearer to my face than to my other sides; a pair of objects being connected means any object, precisely the space occupied by the object, can be moved to a place where it connects with the pair.