Reclaiming Iraq: The 1920 Revolution and the Founding of the Modern State

در حالی که برخی از محققان استدلال می کنند که قبل از تاجگذاری ملک فیصل در سال 1921 "عراق" وجود نداشت، تاریخ عراق شامل چهارده قرن جوامع قبیله ای است که اشغال مستمر در سرزمین تاریخی خود را تحمل کردند، از جمله تهاجمات مغول در قرن سیزدهم و پس از آن. تهاجمات عثمانی و انگلیس. هویت عراقی مدتها قبل از اینکه جامعه ملل دولت-ملت عراق را در سال 1932 تعریف کند، تثبیت شده بود. با استناد به منابع اولیه نادیده گرفته شده و دیگر گزارش های مهم، از جمله خاطرات و مکاتبات، بازپس گیری عراق شورش 1920 را علیه اشغالگری بریتانیا در منظری جدید - که بر نقش مبارزان روستایی بین ژوئن تا نوامبر همان سال تأکید می‌کند.

در حالی که اکثر گزارش‌های انقلاب توسط دولت بریتانیا و دولت‌های متوالی عراق شکل گرفته است، عباس کاظم. قصد دارد این واقعیت را کشف کند که روشنفکران بغداد و سایر شهرهای منطقه نقش ایدئولوژیک داشتند اما در جنگ شرکت نکردند. تاریخ او وضعیتی را به تصویر می کشد که ما حتی امروز در درگیری ها در خاورمیانه شاهد آن هستیم، جایی که بیشتر درگیری های نظامی توسط قبایل روستایی انجام می شود که پایگاه مرکزی قدرت ندارند. کاظم استدلال می‌کند که در مطالعه دولت مدرن عراق، تاج‌گذاری فیصل از دستاوردهای مهم‌تر و اولیه تلاش‌های محلی برای خودمختاری کم کرده است. این اثر با وضوح و بینش، دیدگاهی جایگزین در طلوع عراق مدرن ارائه می دهد.

While some scholars would argue that there was no "Iraq" before King Faysal's coronation in 1921, Iraqi history spans fourteen centuries of tribal communities that endured continual occupation in their historic homeland, including Mongol invasions in the thirteenth century and subsequent Ottoman and British invasions. An Iraqi identity was established long before the League of Nations defined the nation-state of Iraq in 1932. Drawing on neglected primary sources and other crucial accounts, including memoirs and correspondence, Reclaiming Iraq puts the 1920 revolt against British occupation in a new light—one that emphasizes the role of rural fighters between June and November of that year.

While most accounts of the revolution have been shaped by the British administration and successive Iraqi governments, Abbas Kadhim sets out to explore the reality that the intelligentsia of Baghdad and other cities in the region played an ideological role but did not join in the fighting. His history depicts a situation we see even today in conflicts in the Middle East, where most military engagement is undertaken by rural tribes that have no central base of power. In the study of the modern Iraqi state, Kadhim argues, Faysal's coronation has detracted from the more significant, earlier achievements of local attempts at self-rule. With clarity and insight, this work offers an alternative perspective on the dawn of modern Iraq.