Recent Progress in the Study and Therapy of Brain Edema

این شماره شامل مجموعه مقالات اخیر سمپوزیوم بین‌المللی بین‌المللی در مورد ادم مغزی است که پنجمین کنفرانس از مجموعه کنفرانس‌هایی است که از سال 1965 در وین آغاز می‌شود. از آن زمان افزایش علاقه در این زمینه ممکن است نه تنها ناشی از این واقعیت باشد که - از نظر بالینی - مشکل هنوز حل نشده است، بلکه همچنین از بسیاری از سؤالات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی جذاب باقی مانده است. علاوه بر این، پیشرفت سریع پیشرفت‌های فنی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی چالشی دائمی برای بررسی موضوع با وضوح بهتر و بهتر ایجاد می‌کند. روند فعلی نمونه های زیادی را ارائه می دهد. می توان حدس زد که تاریخچه تحقیقات ادم مغز برای اکثر شرکت کنندگان آن آشناست. بنابراین، ذکر این نکته کافی است که از اولین تشخیص هیستوپاتولوژیک ادم مغزی به عنوان یک موجودیت مجزا در میان انبوه ضایعات اشغال کننده فضای داخل جمجمه، پیشرفت در درک پاتوژنز آن ساده نبوده است. در مقابل، با مفاهیم و مفاهیم گیج کننده پیچیده شده است، که برخی از آنها ممکن است ناشی از مبهم بودن تغییرات ادماتوز در مطالعات بافت شناسی اولیه، به دلیل ناکافی بودن میکروسکوپ نوری باشد. اگرچه ادم مغزی به طور همزمان در بسیاری از شرایط pgtho10gica1 مغز رخ می دهد، پیشنهاد شده است که نقش آن فقط جانبی است. با این وجود، پتانسیل ادم مغزی به عنوان ضایعه ای که فضا را اشغال می کند، بی اهمیت نیست، زیرا فشار داخل جمجمه ای را افزایش می دهد و در نهایت ممکن است منجر به فتق مغزی کشنده شود.

This issue contains the proceedings of the most recent Inter­ national Symposium on Brain Edema, the 5th in a series of confer­ ences starting 1965 in Vienna. The ever since increasing interest in this field may not only result from the fact that - in clinical terms - the problem is not solved yet, but also from the many fascinating physiological and biochemical questions remaining. Moreover, the rapid progress of technical, physiological and bio­ chemical developments provides a permanent challenge to probe the subject with better and better resolution. The current proceedings provide many examples. It is safe to assume, that the history of brain edema research is familiar to most of its participants. Therefore, suffice it to remark that since the first histopathological recognition of brain edema as a separate entity among the multitude of intracranial space occupying lesions, progress in the understanding of its pathogenesis has not been straightforward. On the contrary, it has been complicated by confusing notions and concepts, some of which may have resulted from the elusiveness of the edematous changes in early histological studies, due to the inadequacy of the light microscope. Although brain edema occurs concomitantly in many pgtho10gica1 conditions of the brain, it has been suggested that its role is collateral only. Nevertheless, the potential of brain edema as a space occupying lesion is not trivial, since it raises intracranial pressure and eventually may result in lethal cerebral herniation.