Recasting Red Culture in Proletarian Japan: Childhood, Korea, and the Historical Avant-Garde

بازنویسی فرهنگ سرخ نگاهی انتقادی به جنبش فرهنگی پرولتاریای تأثیرگذار می‌کند که در دهه‌های 1920 و 1930 ژاپن شکوفا شد. این لحظه ای متنوع، جهانی و به شدت مورد مناقشه در تاریخ ژاپن بود که مفاهیم برابری طلبی سیاسی به شیوه های فرهنگی خاص تجربه ژاپنی ترجمه می شد. این کتاب هم یک مداخله سیاسی و هم تاریخ‌نگاری است، و گزارشی جذاب از احساسات - و ضدیت‌ها - ارائه می‌کند که یکی از تحسین‌برانگیزترین جنبش‌های فکری و فرهنگی قرن بیستم ژاپن را به وجود آورد و استدلال می‌کند که ادبیات پرولتاریا، کارگران فرهنگی و نهادها اساساً ما را غنی می‌کنند. درک فرهنگ ژاپنی.

چه چیزی ایمان جنبش پرولتری را به این ایده که هنر و ادبیات برای انجام وظیفه انقلاب ضروری هستند، حفظ کرد؟ جنبش چگونه توانست هنرمندان، معلمان و دانشمندان را وارد صفوف خود کند و چه نوع تناقضاتی در ادغام فرهنگ های طبقه کارگر و بورژوازی به وجود آمد؟ بازنویسی فرهنگ سرخ اینها و سؤالات دیگر را مطرح می کند زیرا ژاپن پرولتری را در نقطه تلاقی زیبایی شناسی بورژوایی، سیاست رادیکال و فرهنگ چاپ مدرن در حال شکوفایی تاریخی می کند. این کتاب که با تجارب انقلابیون اروپایی تشابهاتی دارد، به وضوح توضیح می‌دهد که چگونه فعالان فرهنگی شکل‌های فرهنگ مدرن را به شیوه‌هایی متناسب با اهداف انقلاب «بازسازی» می‌کنند.

ساموئل پری با گنجاندن بیش از دوازده افسانه، شعر و داستان کوتاه ترجمه شده در روایت خود، رویکردی اساساً جدید برای مطالعه فرهنگ انقلابی ارائه می دهد. با بررسی حواشی جنبش فرهنگی پرولتاریا، پری به طور مؤثری مرکز آن را بازتعریف می‌کند و از نزدیک فرهنگ کودکان پرولتری، «داستان دیواری» آوانگارد، و ادبیاتی را که گواه روابط پرتنش ژاپن با مستعمره‌ی کره‌اش است، از نزدیک می‌خواند و تاریخی می‌کند. در طول راه، او نشان می دهد که چگونه فرهنگ پرولتری فضاهای انتقادی جدیدی را در تلاقی طبقات، فرهنگ عامه، کودکی، جنسیت و قومیت باز کرد.

Recasting Red Culture turns a critical eye on the influential proletarian cultural movement that flourished in 1920s and 1930s Japan. This was a diverse, cosmopolitan, and highly contested moment in Japanese history when notions of political egalitarianism were being translated into cultural practices specific to the Japanese experience. Both a political and historiographical intervention, the book offers a fascinating account of the passions―and antinomies―that animated one of the most admirable intellectual and cultural movements of Japan’s twentieth century, and argues that proletarian literature, cultural workers, and institutions fundamentally enrich our understanding of Japanese culture.

What sustained the proletarian movement’s faith in the idea that art and literature were indispensable to the task of revolution? How did the movement manage to enlist artists, teachers, and scientist into its ranks, and what sorts of contradictions arose in the merging of working-class and bourgeois cultures? Recasting Red Culture asks these and other questions as it historicizes proletarian Japan at the intersection of bourgeois aesthetics, radical politics, and a flourishing modern print culture. Drawing parallels with the experiences of European revolutionaries, the book vividly details how cultural activists “recast” forms of modern culture into practices commensurate with the goals of revolution.

Weaving over a dozen translated fairytales, poems, and short stories into his narrative, Samuel Perry offers a fundamentally new approach to studying revolutionary culture. By examining the margins of the proletarian cultural movement, Perry effectively redefines its center as he closely reads and historicizes proletarian children’s culture, avant-garde “wall fiction,” and a literature that bears witness to Japan’s fraught relationship with its Korean colony. Along the way, he shows how proletarian culture opened up new critical spaces in the intersections of class, popular culture, childhood, gender, and ethnicity.