دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: فرهنگی ویرایش: 1st نویسندگان: Steven N Lipkin سری: ISBN (شابک) : 0809324091, 9780585464589 ناشر: Southern Illinois University Press سال نشر: 2002 تعداد صفحات: 209 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Real Emotional Logic: Film and Television Docudrama as Persuasive Practice به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب منطق احساسی واقعی: مستند فیلم و تلویزیون به عنوان تمرین متقاعدکننده نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
استیون لیپکین با تحلیل مستند درام به عنوان یک شیوه استدلال، کارکردهای اخلاقی، تاریخی و ایدئولوژیک مستند درام را بررسی میکند تا دریابد چرا این فیلمهای مبتنی بر داستانهای واقعی چنین خطوط داستانی جذابی را ارائه میکنند. لیپکین کشف می کند که این جذابیت ریشه در بازنمایی درام مستند از افراد و رویدادهای واقعی با استفاده از ساختارهای روایی ملودراماتیک دارد که احساسات بیننده را بازی می کند. ماهیت دوگانه درام های مستند - ترکیبی از سبک روایت و مستند - برای دیدگاهی اخلاقی از موضوع مبتنی بر واقعیت استدلال می کند. اخلاق، ایدئولوژی، حضور مستند درام در تلویزیون و گستره موضوعات و مشکلاتی که در مستند درام های فیلم بلند معاصر ظاهر می شود نشان می دهد که چگونه این شکل از ارائه برای مخاطبان جذاب است. Docudrama یک دیدگاه منطقی و منطقی از آنچه که مطالب داستان در ابتدا ممکن است جهانی غیرمنطقی را نشان دهد ارائه می دهد. درام مستند از طریق دستور کار اخلاقی خود، در نهایت به امکان درک، خوش بینی و امید اجازه می دهد تا از "داستان های واقعی" بیرون بیاید. Real Emotional Logic توسعه فیلمهای مستند را در فیلمهای معاصر هفته و فیلمهای بلند دنبال میکند، از جمله فهرست شیندلر، آمیستاد، JFK، میدانهای کشتار، نمایش مسابقه، لیگی از خودشان، به نام پدر، تماس با نورثساید 777، 13 Rue Madeleine، Cheerleader Mom، Shine، Rosewood، A Civil Action و October Sky. لیپکین با شناسایی و توصیف مشترکاتی که درامهای مستند ظاهراً متفاوت را از طریق مضامین مشترک و تکنیکهای روایی به هم متصل میکنند، بینش بیشتری در مورد این ژانر ارائه میکند. با انجام این کار، او استراتژیهای کلامی متقاعدکننده را در قلب فیلمهای مستند به نمایش میگذارد و جذابیت عاطفی ساختهشده در فیلمهای «بر اساس یک داستان واقعی» را آشکار میکند.
Analyzing docudrama as a mode of argument, Steven N. Lipkin explores the ethical, historical, and ideological functions of docudrama to discover why these films based on true stories offer such appealing story lines. That appeal, Lipkin discovers, is rooted in docudrama’s representation of actual people and events by means of melodramatic narrative structures that play on the emotions of the viewer. The dual nature of docudramas—blending narrative and documentary style— argues for a moral view of reality-based subject matter. The ethics, the ideology, the very presence of docudrama on television and the range of topics and problems that appear in contemporary feature film docudramas indicate how this form of presentation appeals to its audience. Docudrama offers a warranted, rational view of what the story material might suggest initially to be an irrational world. Through its moral agenda, docudrama ultimately allows the possibilities of understanding, optimism, and hope to emerge from “real stories.” Real Emotional Logic traces the development of docudramas into contemporary movies of the week and feature films, including Schindler’s List, Amistad, JFK, The Killing Fields, Quiz Show, A League of Their Own, In the Name of the Father, Call Northside 777, 13 Rue Madeleine, Cheerleader Mom, Shine, Rosewood, A Civil Action, and October Sky. Lipkin provides further insight into the genre by identifying and describing the commonalities connecting ostensibly different docudramas through their shared themes and narrative techniques. In doing so, he exposes the persuasive rhetorical strategies at the heart of docudramas and reveals the constructed emotional appeal inherent in films “based on a true story.”