Reading Religious Ritual with Ricoeur: Between Fragility and Hope

خواندن مناسک دینی با ریکور: بین شکنندگی و امید گفتگوی بین فلسفه هرمنوتیک ریکور و تفسیر اعمال آیینی بشری ایجاد می‌کند، به‌ویژه که چنین اعمالی در چارچوب متجلی می‌شوند. عبادت مسیحی در بخش اول کتاب، کریستینا ام. گشواندتنر نشان می‌دهد که اگر قرار باشد نه تنها متون کتاب مقدس، بلکه اشکال بیان مذهبی و اعمال آیینی را نیز در نظر بگیرد، روایت ریکور از دین عمیق‌تر می‌شود. او خوانش اولیه ریکور از نماد و ساده لوحی دوم را به چالش می کشد، تفسیر او از متون کتاب مقدس و ایمان را گسترش می دهد تا اعمال مذهبی را به طور کامل تری در نظر بگیرد، و پیشنهاد می کند که مناسک می تواند ظرفیت های انسانی را افزایش دهد. بخش دوم کتاب هرمنوتیک ریکور را به کار می گیرد تا بر تحلیل عبادت پرتو افکنی کند و نشان دهد که گزارش های او از حقیقت، جهان متن، زبان دینی، تخیل و شکل گیری هویت همگی هستند. به شدت در تجربه عبادی قابل استفاده است. خواندن مناسک دینی با ریکور نشان می‌دهد که یکی از مهم‌ترین مضامین در آثار ریکور - تنش بین شکنندگی و امید - به‌ویژه برای درک اینکه مراسم عبادت چه می‌کند و چگونه کار می‌کند مفید است. . دیدن اینکه چگونه عبادت و مناسک شکنندگی و امید را پیکربندی می‌کنند، گزارش ریکور از نقش و کارکرد دین در تجربه بشری را غنی می‌کند.

Reading Religious Ritual with Ricoeur: Between Fragility and Hope creates a dialogue between Ricœur’s hermeneutic philosophy and the interpretation of human ritual practices, especially as such practices are manifested within the context of Christian liturgy. In the first part of the book, Christina M. Gschwandtner shows that Ricœur’s account of religion would be deepened if it were to take into account not only the biblical texts but also forms of liturgical expression and ritual actions. She challenges Ricœur’s early reading of the symbol and second naïveté, broadens his interpretation of biblical texts and faith to consider religious actions more fully, and suggests that ritual can enhance human capacities. The second part of the book employs Ricœur’s hermeneutics in order to shed light on the analysis of liturgy, demonstrating that his accounts of truth, of the world of the text, of religious language, of the imagination, and of the formation of identity are all eminently applicable to liturgical experience. Reading Religious Ritual with Ricoeur shows that one of the most significant themes in Ricœur’s work—the tension between fragility and hope—is especially helpful for understanding what liturgy does and how it functions. Seeing how liturgy and ritual configure fragility and hope also enriches Ricœur’s account of the role and function of religion in human experience.