Reading Duncan reading : Robert Duncan and the poetics of derivation

 در قسمت دوم، حجم به بررسی شاعرانی می‌پردازد که می‌توان دریافت که به نحوی از نشات گرفته‌اند. دانکن - و بنابراین به نوبه خود زاویه دیگری از شاعرانگی مشتق شده دانکن را نشان می دهد. جی پی کریگ استفاده ناتانیل مک کی از «شمن احتمالی» دانکن را دنبال می‌کند، کاترین مارتین تأثیر دانکن را در «توسعه شعری سوزان هوی» می‌بیند که در آن مفاهیم دوگانه تجاوز و «اجازه» تأثیر قابل‌مقایسه‌ای دارند، و راس هیرسون شاعر راس را بررسی می‌کند. "خواندن برای دزدی." این مقالات و دیگر مقالاتی که در اینجا گردآوری شده‌اند، مسیرهای وابستگی و قرابت شاعرانه را دنبال می‌کنند و آن‌ها را به‌عنوان احتمالات تحریک‌آمیز در اثر پایان‌ناپذیر خود دانکن مطرح می‌کنند.

 In part two, the volume turns to examinations of poets who can be seen to in some way derive from Duncan—and so in turn reveals another angle of Duncan’s derivative poetics. J. P. Craig traces Nathaniel MacKey’s use of Duncan’s “would-be shaman,” Catherine Martin sees Duncan’s influence in Susan Howe’s “development of a poetics where the twin concepts of trespass and ‘permission’ hold comparable sway,” and Ross Hair explores poet Ronald Johnson’s “reading to steal.” These and other essays collected here trace paths of poetic affiliation and affinity and hold them up as provocative possibilities in Duncan’s own inexhaustible work.