Reading Cavell's The World Viewed: A Philosophical Perspective on Film

ویلیام روتمن و ماریان کین در مطالعه متفکرانه خود در مورد یکی از بزرگترین و در عین حال نادیده گرفته‌شده‌ترین کتاب‌های استنلی کاول، به خوانندگان بسیاری از این فیلسوف برجسته، از رشته‌های مختلف، که نه متوجه شده‌اند چرا او این همه به فیلم توجه کرده است، می‌پردازند. جایگاه «جهان دیده شده» را در مجموع نوشته‌هایش درباره فیلم درک کرده است.

راثمن و کین همچنین The World Viewed را مجدداً به حوزه مطالعات فیلم معرفی می کنند. هنگامی که رشته جدید در اواخر دهه 1960 وارد دانشگاه ها شد، مشروعیت خود را بر این اعتقاد که دستاوردهای هنری رسانه مستلزم نقد جدی است و بر این باور که هیچ رشته موجود قادر به نقد فیلمبرداری شده نیست، پیش بینی کرد. مطالعه فیلم باید از نظر فکری خود را با بررسی فلسفی شرایط رسانه و هنر فیلم پیدا کند. این چالشی بود که The World Viewed بر عهده خود بود. با این حال، مطالعات فیلم ترجیح دادند که نظریه را به عنوان مرجعی بالاتر از تجربیات ما در مورد فیلم‌ها بپذیرند، و خود را از دیدگاه فلسفی خود انعکاس جدا کنند، جدای از آن، به گفته The World Viewed، ما نمی‌توانیم بدانیم فیلم‌ها چه معنایی دارند یا چه هستند. /p>

روتام و کین اکنون استدلال می‌کنند که نظریه‌های پساساختارگرایی که برای ربع قرن بر مطالعات فیلم تسلط داشتند، دیگر اعتقاد راسخ ندارند، کتاب درخشان و زیبای کاول می‌تواند حس رهایی را برای میدانی که فراخوان اصلی خود را رها کرده است. به گونه ای خوانده شود که دستاورد فلسفی آن را تصدیق کند، The World Viewed می تواند با کشف مجدد اشتیاق خود به هنر فیلم راهی برای حرکت رو به جلو به میدان نشان دهد.

خواندن کتاب The World Viewed اثر کاول برای محققان و دانشجویان فیلم و فلسفه و برای کسانی که در رشته‌های دیگر، مانند مطالعات ادبی و مطالعات آمریکایی، که کاول را یافته‌اند، ارزشمند خواهد بود. کار تحریک آمیز و مثمر ثمر.

In their thoughtful study of one of Stanley Cavell's greatest yet most neglected books, William Rothman and Marian Keane address this eminent philosopher's many readers, from a variety of disciplines, who have neither understood why he has given film so much attention, nor grasped the place of The World Viewed within the totality of his writings about film.

Rothman and Keane also reintroduce The World Viewed to the field of film studies. When the new field entered universities in the late 1960s, it predicated its legitimacy on the conviction that the medium's artistic achievements called for serious criticism and on the corollary conviction that no existing field was capable of the criticism filmed called for. The study of film needed to found itself, intellectually, upon a philosophical investigation of the conditions of the medium and art of film. Such was the challenge The World Viewed took upon itself. However, film studies opted to embrace theory as a higher authority than our experiences of movies, divorcing itself from the philosophical perspective of self-reflection apart from which, The World Viewed teaches, we cannot know what movies mean, or what they are.

Rotham and Keane now argue that the poststructuralist theories that dominated film studies for a quarter of a century no longer compel conviction, Cavell's brilliant and beautiful book can provide a sense of liberation to a field that has forsaken its original calling. read in a way that acknowledges its philosophical achievement, The World Viewed can show the field a way to move forward by rediscovering its passion for the art of film.

Reading Cavell's The World Viewed will prove invaluable to scholars and students of film and philosophy, and to those in other fields, such as literary studies and American studies, who have found Cavell's work provocative an fruitful.