Reading Boyishly: Roland Barthes, J. M. Barrie, Jacques Henri Lartigue, Marcel Proust, and D. W. Winnicott

متن پیچیده ای که تا لبه لبه با معانی میل، خانه و کودکی پر شده است - لانه، غذا، تخت، پرندگان، پری، تکه های ریسمان، روبان، بوسه های شب بخیر، اشتهای سیر شده و انکار شده-خواندن پسرانه< /i> داستان مادر و پسر، فقدان و حسرت، نوشتن و عکاسی است. در این ادای احترام به چهار مرد پسر و یک پسر - جی. M. Barrie، Roland Barthes، Marcel Proust، D. W. Winnicott، و عکاس جوان ژاک هانری لارتیگ – کارول ماور آنچه را که برخی با نگرانی به عنوان دلبستگی بیش از حد به مادر می‌خوانند، می‌پذیرد. در اینجا، مادر یک طناب (بدون قطع) به نور شب خواندن پسرانه است.

«پسرانه خواندن» به معنای طمع بدن مادر به عنوان خانه ای است که هم گم شده و هم هرگز از دست نرفته است، آرزو کردن او همانطور که فقط یک پسر می تواند. همانطور که تنها بدنی که آرزویش را دارد، اما هرگز مادر نخواهد شد، می تواند. نوستالژی (از یونانی nostos = بازگشت به سرزمین مادری، و algos = رنج یا اندوه) در قلب کار خواندن پسرانه است که در رابطه عاشقانه خود رنج می برد. با مادر نویسندگان و عکاسی که ماور عاشقانه آنها را در نظر می گیرد، خوانندگان پسرانه هستند بهترین: بری، خالق پیتر پن، پسری که از بزرگ شدن امتناع کرد. بارت، «پروفسور میل» که تا زمان مرگ مادرش با یا در نزدیکی او زندگی کرد. پروست، استاد مدرنیست نوستالژی؛ وینیکات، درمانگر مادران \"به اندازه کافی خوب\". و لارتیگ، عکاس کودک که تصاویرش خاطرات شبح مانند گذشته ای را تداعی می کند که در عین حال آرامش بخش و دردناک است.

با جلب توجه به تعامل بین نوشتن و بینایی، خواندن پسرانه پر شده است. کامل با بیش از 200 تصویر. این کتاب در عین حال ظریف و قدرتمند، تأملی است بر روی رشته‌هایی که مادران و پسران را به هم پیوند می‌دهد و در مورد نویسندگان و هنرمندانی که از این رشته‌ها هنری خلق می‌کنند که گذشته‌ای غیرقابل بازگشت را به تصویر می‌کشد.

An intricate text filled to the brim with connotations of desire, home, and childhood—nests, food, beds, birds, fairies, bits of string, ribbon, goodnight kisses, appetites sated and denied—Reading Boyishly is a story of mothers and sons, loss and longing, writing and photography. In this homage to four boyish men and one boy—J. M. Barrie, Roland Barthes, Marcel Proust, D. W. Winnicott, and the young photographer Jacques Henri Lartigue—Carol Mavor embraces what some have anxiously labeled an over-attachment to the mother. Here, the maternal is a cord (unsevered) to the night-light of boyish reading.

To “read boyishly” is to covet the mother’s body as a home both lost and never lost, to desire her as only a son can, as only a body that longs for, but will never become Mother, can. Nostalgia (from the Greek nostos = return to native land, and algos = suffering or grief) is at the heart of the labor of boyish reading, which suffers in its love affair with the mother. The writers and the photographer that Mavor lovingly considers are boyish readers par excellence: Barrie, creator of Peter Pan, the boy who refused to grow up; Barthes, the “professor of desire” who lived with or near his mother until her death; Proust, the modernist master of nostalgia; Winnicott, therapist to “good enough” mothers; and Lartigue, the child photographer whose images invoke ghostlike memories of a past that is at once comforting and painful.

Drawing attention to the interplay between writing and vision, Reading Boyishly is stuffed full with more than 200 images. At once delicate and powerful, the book is a meditation on the threads that unite mothers and sons and on the writers and artists who create from those threads art that captures an irretrievable past.