Reading and Not Reading The Faerie Queene: Spenser and the Making of Literary Criticism

داستان چهارصد ساله کشمکش خوانندگان با یک شعر معروف ناخوانا - و آنچه آنها در مورد تاریخ مطالعه و آینده مطالعات ادبی آشکار می کنند

\" من اکنون در کشور هستم و در ملکه پری اسپنسر می خوانم. دعا کنید چه مشکلی با من دارد؟\" دعوای یک خواننده ناشناس در سال 1712 با صراحتی دوست داشتنی به صدا در می آید که در سراسر ملکه پری طنین انداز می شود. تاریخچه استقبال، از اولین خواننده شناخته شده آن، دوست اسپنسر، گابریل هاروی، که از او خواست به جای آن چیز دیگری بنویسد، تا ویرجینیا وولف، که اصرار داشت که اگر کسی بخواهد شعر را دوست داشته باشد، \"اولین چیز ضروری این است. البته نه برای خواندن آن. برای بیش از چهار قرن، منتقدان به دنبال مقابله با این نوع مقاومت خواننده‌ها بوده‌اند، اما کاترین نیکلسون به جای تلاش برای جبران ناامیدی‌ها و شکست‌های خوانندگان اسپنسر، آنها را به‌عنوان فشارسنج حساس تغییرات در خود فرهنگ کتابخوانی گرامی می‌دارد.

در واقع، ردیابی ثروت های مختلط شعر در دستان خوانندگان بی حوصله، متحیر، خشمگین، مست، وسواسی، و خسته آن راهی عالی برای بازاندیشی چشم اندازهای گذشته و آینده مطالعه ادبی است. این کتاب با بررسی پاسخ‌های خوانندگان ملکه الیزابت و حافظان کتاب‌های رایج دوره رنسانس گرفته تا دانشجویان قرن نوزدهم، کودکان ویکتوریایی و دانشمندان مدرن، تفسیر جدیدی قانع‌کننده از شعر و دیدگاه جدید مهمی در مورد معنای خواندن ارائه می‌کند. یک اثر ادبی، یا نخواندن.

The four-hundred-year story of readers' struggles with a famously unreadable poem―and what they reveal about the history of reading and the future of literary studies

"I am now in the country, and reading in Spencer's fairy-queen. Pray what is the matter with me?" The plaint of an anonymous reader in 1712 sounds with endearing frankness a note of consternation that resonates throughout The Faerie Queene's reception history, from its first known reader, Spenser's friend Gabriel Harvey, who urged him to write anything else instead, to Virginia Woolf, who insisted that if one wants to like the poem, "the first essential is, of course, not to read" it. For more than four centuries critics have sought to counter this strain of readerly resistance, but rather than trying to remedy the frustrations and failures of Spenser's readers, Catherine Nicholson cherishes them as a sensitive barometer of shifts in the culture of reading itself.

Indeed, tracking the poem's mixed fortunes in the hands of its bored, baffled, outraged, intoxicated, obsessive, and exhausted readers turns out to be an excellent way of rethinking the past and future prospects of literary study. By examining the responses of readers from Queen Elizabeth and the keepers of Renaissance commonplace books to nineteenth-century undergraduates, Victorian children, and modern scholars, this book offers a compelling new interpretation of the poem and an important new perspective on what it means to read, or not to read, a work of literature.