Reactive Attachment Disorder: A Case-Based Approach

ارتباط نزدیک کودک با مادر، پدر یا قیم معمولاً پایه ای برای اعتماد در تمام دلبستگی های آینده فراهم می کند. کودکانی که از وابستگی اولیه و سالم محروم می شوند - که وابستگی طبیعی با مراقبان خود ایجاد نمی کنند - ممکن است بعداً از اختلال دلبستگی واکنشی (RAD) رنج ببرند. این اختلال دوران کودکی با شکست کلی در روابط اجتماعی ناشی از مراقبت های بیماری زا مشخص می شود.

اگرچه اولین بار در ویرایش سوم راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-III) در سال 1980 گنجانده شد، RAD یکی از مواردی است که اشکال نادرتر و کمتر مورد مطالعه آسیب شناسی روانی. اختلال دلبستگی واکنشی: یک رویکرد مبتنی بر مورد به یک پایگاه تحقیقاتی در حال رشد اضافه می کند و به محققان و پزشکان تجزیه و تحلیل جامعی از RAD و درمان های پیشنهادی ارائه می دهد. رویکرد مبتنی بر مورد مورد استفاده در این خلاصه از مورد نماینده «خورخه» پیروی می‌کند، که در طول زمان آشکار می‌شود و برای نشان دادن چالش‌های تشخیص، نشان دادن نمونه‌هایی از بیماری‌های همراه، و برانگیختن تأمل در مورد سؤالاتی که ممکن است در طول درمان ایجاد شود، ارائه شده است. . از خوانندگان خواسته می شود تا همپوشانی را با سایر سندرم های بالینی، اشکال روان درمانی که ممکن است اعمال شود، و نقش بالقوه داروهای روانپزشکی را به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع ارزیابی کنند.

A child’s close bond with mother, father, or guardian usually provides a foundation for trust in all future attachments. Children deprived of early and healthy dependency—who do not form normal attachment with their caregivers—may later suffer from Reactive Attachment Disorder (RAD). This childhood disorder is characterized by a general failure in social relationships resulting from pathogenic care.

Although first included in the third edition of the Diagnostic and Statistical Manual (DSM-III) in 1980, RAD is one of the more uncommon and understudied forms of psychopathology. Reactive Attachment Disorder: A Case-Based Approach adds to a now growing research base, providing scholars and clinicians with a well-rounded analysis of RAD and suggested treatments. The case-based approach used in this Brief follows the representative case of “Jorge,” presented as unfolding over time and structured to illustrate challenges of diagnosis, to show examples of co-morbidity, and to provoke reflection on what questions may arise during treatment. Readers are asked to appraise the overlap with other clinical syndromes, the forms of psychotherapy which may apply, and the potential role of psychiatric medications as part of a comprehensive treatment plan.