Re-evaluating Pico: Aristotelianism, Kabbalism, and Platonism in the Philosophy of Giovanni Pico della Mirandola

این کتاب ارزیابی مجدد جووانی پیکو دلا میراندولا، فیلسوف برجسته ایتالیایی رنسانس و شاهزاده کنکورد را ارائه می دهد. این استدلال می کند که پیکو بخشی از تاریخ تلاش برای تطابق بین فلسفه و الهیات، عقل و ایمان است. سهم او یک فلسفه الهیاتی تلفیقی مبتنی بر مسیحیت، افلاطونی، ارسطوگرایی و کابالیسم یهودی است. پس از مقدمه، فصل 2 در مورد حرفه پیکو، روابط قدرت و کار او بحث می کند، فصل های 3 و 4 سه ستون افلاطونی، ارسطویی و کابالیسم او را در بافت تاریخی خود قرار می دهند، تاریخ های مشترک را بررسی می کنند و دانشمندان اطراف پیکو را که در این زمینه مشارکت داشته اند معرفی می کند. بیشتر در هر یک از این سنت ها (معرفی، برای مثال، کابالیسم مسیحی)، از جمله بررسی رابطه پیچیده پیکو با مارسیلو فیچینو. فصل 5 به بررسی مشکلات تطابق در کیهان‌شناسی و متافیزیک پیکو می‌پردازد، از جمله مسئله خدا و نقش عقل. فصل 6 روایت «استثنایی گرایانه» پیکو از صعود عرفانی را به عنوان یک تجربه زاهدانه فردی توصیف می کند. پیکو از تمایل معاصر به استفاده از تفکر مسیحی تازه یا متافیزیک مسیحی-کلاسیک برای تغییر جهان (به سوی عصر طلایی یا «دومین آمدن») برای ارائه مسیری شخصی به سوی خدا، بدون بازگشت به جهان، اجتناب می‌کند.