Rationality and Relativism: In Search of a Philosophy and History of Anthropology

انسان شناسی پاسخ هایی به مشکلات مربوط به ماهیت، توسعه و وحدت نوع بشر می چرخد. مسائلی که هم فلسفی و هم علمی هستند. در این کتاب که اولین بار در سال 1984 منتشر شد، پروفسور جاروی فلسفه علم پوپر را برای درک تاریخ و نظریه انسان شناسی به کار می برد. جاروی توضیح می‌دهد که چگونه دیدگاه باستانی که هدف علم و فلسفه دستیابی به حقیقت است، در انسان‌شناسی توسط دکترین نسبی‌گرایی فرهنگی به چالش کشیده می‌شود. یعنی این حقیقت با چارچوب فرهنگی متفاوت است. او نشان می دهد که چگونه فیلسوفانی به اندازه پیتر وینچ، W.V.O. کواین، دبلیو تی جونز، نلسون گودمن و ریچارد رورتی تحت تأثیر این دکترین قرار گرفتند. با این حال، این فیلسوفان ارزش استدلال عقلی را نیز می پذیرند. جاروی معتقد است که بین نسبی گرایی و هر مفهومی از عقلانیت انسانی که حول استدلال متمرکز می شود، تضاد وجود دارد. او که به دلیل تناقض مجبور به انتخاب بین عقلانیت و نسبی‌گرایی شده است، قویاً استدلال می‌کند که ملاحظات منطقی، علمی و اخلاقی به نفع عقلانیت است و بر انکار نسبی‌گرایی تاکید دارد. بحث اصلی کتاب این است که نسبی‌گرایی از نظر فکری فاجعه‌بار است و نگرش‌های فکری را پرورش داده است که انسان‌شناسی هنوز از آن رنج می‌برد.

Anthropology revolves round answers to problems about the nature, development and unity of mankind; problems that are both philosophical and scientific. In this book, first published in 1984, Professor Jarvie applies Popper’s philosophy of science to understanding the history and theory of anthropology. Jarvie describes how the ancient view that the aim of science and philosophy was to get at the truth is challenged in anthropology by the doctrine of cultural relativism; that is, that truth varies with the cultural framework. He shows how philosophers as various as Peter Winch, W.V.O. Quine, W.T. Jones, Nelson Goodman and Richard Rorty were influenced by this doctrine. Yet these philosophers also accept the value of rational argument. Jarvie believes that there is a contradiction between relativism and any notion of human rationality that centres around argument. Forced by the contradiction to choose between rationality and relativism, he argues strongly that logical, scientific and moral considerations favour rationality and urge repudiation of relativism. The central argument of the book is that relativism is intellectually disastrous and has fostered intellectual attitudes from which anthropology still suffers.