Rationale Schiiten: Ismailitische Weltsichten Nach Einer Postkolonialen Lekture von Max Webers Rationalismusbegriff

خردگرایی ستون مرکزی خودفهم غربی مدرن است. با این حال، همانطور که خوانش پسااستعماری از این اصطلاح در مطالعات دینی تطبیقی ​​ماکس وبر نشان می دهد، این اصطلاح همچنین ابزاری برای سلسله مراتب و ذات سازی در مقایسه بین مذهبی و بین فرهنگی است. مفهوم عقل گرایی نه تنها در قالب شرق شناسی علیه اسلام «غیر عقلانی» می چرخد، بلکه به عنوان وجه معکوس آینه ای آن، بازنمایی ایده آل غرب از خود به عنوان غرب گرایی را نیز تعیین می کند و در نتیجه غیرعقلانی بودن آن را به حاشیه می برد. برای غلبه بر این قطبیت در مقایسه ادیان، بخش های عقلانی و غیرعقلانی کلام شیعه از نظر کارکردی که در ساختن جهان بینی معنادار دارند، با هم مرتبط هستند. رابطه محیط سیاسی-اجتماعی جامعه با مفاهیم محوری الهیات در سه مرحله از تاریخ اسماعیلیه بررسی می شود. در تحلیل آموزه امامت، کیهان شناسی و فرجام شناسی قبل، حین و بعد از امپراتوری فاطمی، پویایی عقلانیت و غیرعقلانی بودن جهان بینی های دینی فراتر از تصورات سلطه گرایانه و مقایسه های سلسله مراتبی آشکار می شود.

Der Rationalismus ist ein zentraler Pfeiler des modernen okzidentalen Selbstverstndnisses. Der Begriff ist aber, wie eine postkoloniale Lektre des Begriffs in Max Webers religionsvergleichenden Studien zeigt, ebenso ein Instrument zur Hierarchisierung und Essentialisierung im interreligisen und interkulturellen Vergleich. Dabei wendet sich der Rationalismusbegriff nicht nur in Gestalt des Orientalismus gegen den "irrationalen" Islam, sondern als dessen spiegelbildliche Rckseite bestimmt er ebenso die idealisierte Selbstdarstellung des Westens als Okzidentalismus und marginalisiert dabei dessen Irrationalitt. Um diese Polaritt im Religionsvergleich zu berwinden, werden die rationalen wie irrationalen Anteile schiitischer Theologie hinsichtlich ihrer Funktion zur Konstruktion einer sinnhaften Weltsicht in Beziehung gesetzt. In drei Stadien der ismailitischen Geschichte wird das Verhltnis von sozio-politischer Lebenswelt der Gemeinschaft und zentralen Konzepten der Theologie untersucht. In der Analyse von Imamatslehre, Kosmogonie und Eschatologie vor, whrend und nach dem Fatimidenreich offenbart sich die Dynamik von Rationalitt und Irrationalitt religiser Weltbilder jenseits hegemonialer Imaginationen und hierarchisierender Vergleiche.