Ramillies 1706: Marlborough’s tactical masterpiece

رامیلی 1706 یکی از مهمترین درگیری ها در جنگ جانشینی اسپانیا را شرح می دهد، نبردی که جایگاه دوک مارلبرو را در تاریخ تضمین کرد و به تعیین آینده اروپا کمک کرد.

در سال 1706، به عنوان جنگ جانشینی اسپانیا به درازا کشید، لوئی چهاردهم فرانسه مشتاق صلح بود، اما او آن را مطابق شرایط خود می خواست. بنابراین، به جای ایستادن در حالت تدافعی، ارتش فرانسه در همه جبهه‌ها به سمت حمله رفتند. مارلبورو تصمیم گرفت با راه اندازی یک حمله پیشگیرانه مقابله کند. دو طرف در 23 مه در رامیلی ملاقات کردند.
فرانسوی‌ها با برخورداری از تقریباً برابر تعداد، در امتداد خط رودخانه موضع گرفتند و هر یک از جناح‌های خود را در منطقه‌ای باتلاقی لنگر انداختند و بدین ترتیب ابتکار عمل را به مارلبرو تسلیم کردند، و او به تحقیق پرداخت. مقابل هر دو جناح مارلبورو با استفاده از یک سری فریبکاری ها و تظاهرها، از یک بازیکن پنهانی برای تقویت مرکز خود استفاده کرد که در آن زمان مواضع فرانسوی ها را توپ می زد. ژنرال فرانسوی ویلروی غافل از این، مرکز خود را به شدت تضعیف کرد تا بخش در معرض تهدید را تقویت کند. مارلبورو با استفاده از فرصت، حملات گسترده ای را بر اساس شرایط خود آغاز کرد.
در پی دو سرباز سواره نظام عظیم، که در جریان یکی از آنها مارلبورو از اسب خارج شد و تقریباً کشته شد، نیروهای متفقین فرانسوی ها را در هم شکستند و بیش از 20000 تلفات وارد کردند - تقریباً یک سوم از ارتش فرانسه، اسپانیا و باواریا. هزینه کمتر از 4000 نفر، بنابراین راه را برای نیروهای متفقین هموار کرد تا موقعیت فرانسه در فلاندر را واژگون کنند و در این فرآیند چندین شهر و شهر مهم استراتژیک از جمله بروکسل، بروژ، لوون و آنتورپ را تصرف کنند. به طور خلاصه، در حالی که بلنهایم در سال 1704 یک شاهکار مانور استراتژیک بود که ارتش فرانسه-باواریا را نادرست کرد و تهدید وین را از بین برد، این شهود تاکتیکی مارلبرو در میدان رامیلی بود که به بهترین عملکرد او منجر شد. عملکرد میدان نبرد و راه را برای کارزاری هموار کرد که بیشتر فلاندر را تحت کنترل متفقین قرار داد.

Ramillies 1706 details one of the most important clashes in the War of the Spanish Succession, a battle that secure the Duke of Marlborough's place in history and helped determine the future of Europe.

In 1706, as the War of Spanish Succession dragged on, France's Louis XIV was eager for peace, but he wanted it on his terms. Therefore, rather than standing on the defensive, French armies on all fronts swung over to the offensive. Marlborough decided to counter by launching a pre-emptive strike. The two sides met at Ramillies on May 23rd.
Enjoying an almost parity in numbers the French took up position along a river line, anchoring each of their flanks on a marshy area, thereby surrendering the initiative to Marlborough, who proceeded to probe against both flanks. Using a series of deceptions and feints, Marlborough took advantage of a concealed re-entrant to reinforce his center which, at that time, was cannonading the French positions. Unaware of this, the French general Villeroi drastically weakened his center in order to reinforce the threatened sector. Seizing the opportunity, Marlborough launched an overwhelming attack on his own terms.
In the wake of two massive cavalry mêlées, during one of which Marlborough was unhorsed and almost killed, the allied troops shattered the French, inflicting over 20,000 casualties--almost one third of the Franco-Hispano-Bavarian army--at a cost of less than 4,000 men, thus paving the way for allied forces to overturn the French position in Flanders, and in the process capturing several strategically important towns and cities including Brussels, Bruges, Louvain and Antwerp.
In short, whilst Blenheim in 1704 had been a masterpiece of strategic maneuver that had wrong footed the Franco-Bavarian armies and removed the threat to Vienna, it was Marlborough's tactical intuition on the field of Ramillies that had led to perhaps his finest battlefield performance and paved the way for a campaign that would see much of Flanders come under Allied control.