Raffaello Borghini’s Il Riposo

رافائلو بورگینی Il Riposo (1584) شناخته شده ترین سند فلورانسی در موضوع محتوای ضد اصلاحات نقاشی های مذهبی است. علیرغم شهرت آن به عنوان یک متن هنری-تاریخی، این اولین ترجمه به زبان انگلیسی Il Riposo است که منتشر شده است. رساله بورگینی، تقطیر شایعات هنری که از ویژگی های دربار دوک بزرگ مدیچی بود، معیارهای ساده ای را برای قضاوت در مورد کیفیت یک اثر هنری بیان می کند.

شانزده سال پس از چاپ دوم Vite جورجیو وازاری، متنی که معیاری برای نوشتن تاریخی هنری در طول دوره تعیین کرد، Il Riposo بر موضوعات مهم تمرکز دارد. که وازاری از آن اجتناب کرد، نادیده گرفت یا از آن غافل بود. با شروع از جایی که وازاری متوقف شد، بورگینی به هنرمندانی می‌پردازد که بعد از میکائل آنژ آمده‌اند و توضیحات جامع‌تری از هنرمندانی ارائه می‌دهد که وازاری فقط به آنها اشاره کرده است، مانند Tintoretto، Veronese، Barocci، و هنرمندان استودیولو فرانچسکو اول. این متن همچنین به‌عنوان توصیفی از واکنش اواسط قرن شانزدهم در برابر سبک «مانیر» که بر بازنمایی چهره‌های پیچیده خودآگاهانه در آثار هنری پیچیده تأکید داشت، ارزشمند است. غیر پزشکان، Il Riposo بینش منحصر به فردی از مراحل اولیه تاریخ هنر به عنوان یک رشته، هنر و نظریه اواخر رنسانس، و ضد اصلاحات در ایتالیا می دهد.

Raffaello Borghini's Il Riposo (1584) is the most widely known Florentine document on the subject of the Counter-Reformation content of religious paintings. Despite its reputation as an art-historical text, this is the first English-language translation of Il Riposo to be published. A distillation of the art gossip that was a feature of the Medici Grand Ducal court, Borghini's treatise puts forth simple criteria for judging the quality of a work of art.

Published sixteen years after the second edition of Giorgio Vasari's Vite, the text that set the standard for art-historical writing during the period, Il Riposo focuses on important issues that Vasari avoided, ignored, or was oblivious to. Picking up where Vasari left off, Borghini deals with artists who came after Michaelangelo and provides more comprehensive descriptions of artists who Vasari only touched upon such as Tintoretto, Veronese, Barocci, and the artists of Francesco I's Studiolo. This text is also invaluable as a description of the mid-sixteenth century reaction against the style of the 'maniera,' which stressed the representation of self-consciously convoluted figures in complicated works of art.

The first art treatise specifically directed toward non-practitioners, Il Riposo gives unique insight into the early stages of art history as a discipline, late Renaissance art and theory, and the Counter-Reformation in Italy.