Radioiodination: Theory, Practice, and Biomedical Applications

در میان رادیونوکلئیدهایی که به راحتی در دسترس هستند، نوکلیدهای ید بیشترین تطبیق پذیری را در برچسب زدن ترکیبات آبدوست و چربی دوست دارند که در زیست شناسی و پزشکی استفاده می شوند. میکرومولکول‌ها، نیمه ماکرومولکول‌ها و درشت مولکول‌های مهم بیولوژیکی شناسایی شده‌اند که پس از یدگذاری، تقریباً همان پیکربندی مولکولی و ویژگی‌های بیولوژیکی مشابه مولکول‌های اصلی را حفظ می‌کنند. تکنیک های متعدد برای ید زنی و استفاده بالینی از محصولات یددار وضعیت فعلی توسعه پزشکی هسته ای تشخیصی را ممکن ساخته است. 125r، با نیمه عمر 60 روز، نقش مهمی در مطالعات رقابتی اتصال پروتئین دارد. 131r برای اندازه گیری جذب تیروئید، برای تشخیص کارسینوم و متاستاز تیروئید و برای درمان مفید است. 1nr، با نیمه عمر نسبتاً کوتاه‌تر، تقریباً برای انجام کارهای تیروئید و برای چند رادیودارو با برچسب مفید ایده‌آل است. اگرچه ~c به طور گسترده در روش های تشخیصی استفاده می شود، رادیونوکلئیدهای ید همیشه نقش عمده ای در زیست شناسی و پزشکی خواهند داشت. مقدار قابل توجهی از اطلاعات در مورد شیمی ید رادیواکتیو و مکانیسم محلی سازی ردیاب در سلول ها و بافت ها در ادبیات پراکنده شده است. پپتیدها، پروتئین‌ها و آنتی‌بادی‌های نشان‌دار شده به‌طور گسترده برای مطالعات گردش پروتئین، پیوند گیرنده و مطالعات تصویربرداری تومور، و رادیوایمونواسی استفاده می‌شوند. روند کلی استفاده از ردیاب‌ها در پزشکی هسته‌ای بالینی از 3H، 14C، 11C، و 13 به 125، 131 و 123r تا ~c و 111rn تکامل یافته است.

Among the readily available -emitting radionuclides, the nuclides of iodine have the greatest versatility in labeling both the hydrophilic and the lipophilic compounds that are used in biology and medicine. Biologically important micrmolecules, semimacromolecules, and macromolecules have been identified which, after iodination, almost maintain the same molecular configuration and similar biologic specificity as those of the parent molecules. The multiple techniques for iodination and the clinical use of iodinated products have made possible the present status of the development of diagnostic nuclear medicine. 125r, with a half-life of 60 days, has a crucial role in competitive protein-binding studies. 131r is useful for measuring thyroid uptake, for the diagnosis of thyroid carcinoma and metastasis, and for therapy. 1nr , with a reasonably shorter half-life, is almost ideal for thyroid workup and for a few useful labeled radiopharmaceutical. Although ~c is used more widely in diagnostic procedures, the radionuclides of iodine will always have a major role in biology and medicine. A considerable amount of information is scattered in the literature regarding the chemistry of radioiodination and the mechanism of tracer localization in cells and tissues. Labeled peptides, proteins, and antibodies are extensively used for protein turnover studies, receptor binding and tumor imaging studies, and radioimmunoassay. The general trend in the use of tracers in clinical nuclear medicine has been an evolution from 3H, 14C, 11C, and 13 to 125 , 131 and 123r to ~c and 111rn.