Race and Morality: How Good Intentions Undermine Social Justice and Perpetuate Inequality

بعد از اینکه سخنرانی خود را به پایان رساندم، من و یکی از همکارانم روی ایوان هتل تکان خوردیم تا در مورد شایستگی آن صحبت کنیم. یک روز پاییزی عالی در جزیره جکیل جورجیا بود، و او یک دوست بود. بله، او توضیح داد، به نظر می رسد آنچه من می گویم درست است. و بله احتمالاً لازم بود گفته شود، اما چرا من می خواستم کسی باشم که آن را بگویم؟ بالاخره من یک استاد دوره ای نبودم که برای حفظ شغلش نیازی به سر و صدا نداشتم؟ آیا منطقی نبود که فقط از زندگی آسانی که به دست آورده بودم لذت ببرم؟ موضوع تک تک ما حدس و گمان های من در مورد روابط نژادی بود و او مطمئن بود که صداقت بیش از حد فقط می تواند من را به دردسر بیاندازد. با توجه به عدم صحت سیاسی من، مردم مطمئن بودند که من نژادپرست هستم و منصفانه به من گوش نمی دهند. این چشم اندازی بود که قبلاً به آن فکر کرده بودم. مدت‌ها قبل از شروع این جلد، اغلب از خودم پرسیده بودم که چرا می‌خواهم آن را بنویسم. شور ایدئولوژیکی که بر گفتگوی عمومی ما در مورد نژاد حاکم است نشان داد که برخی از مردم مرا به عنوان یک شرور خطرناک درک می کنند که باید به جای او قرار می گرفت.

After I had finished my presentation, a colleague and I sat rocking on the hotel porch to discuss its merits. It was a picture-perfect fall day in Jekyll Island Georgia, and he was a friend. Yes, he explained, what I was saying seemed to be true. And yes it probably needed to be said, but why did I want to be the one to say it? Wasn't I, after all, a tenured professor who didn't need to make a fuss in order to retain his job? Didn't it make sense to just kick back and enjoy the easy life I had earned? The topic of our tete-a-tete was my speculations about race relations and he was certain that too much honesty could only get me in trouble. Given my lack of political correct­ ness, people were sure to assume that I was a racist and not give me a fair hearing. This was a prospect I had previously contemplated. Long before embarking on this volume I had often asked myself why I wanted to write it. The ideological fervor that dominates our public dialogue on race guaran­ teed that some people would perceive me as a dangerous scoundrel who had to be put in his place.