Race and Class in the Colonial Bahamas, 1880-1960

در این مطالعه بی‌نظیر درباره نژاد و طبقه در باهاما، گیل ساندرز نشان می‌دهد که چگونه تنش‌های نژادی لزوماً موازی با تنش‌های دیگر مستعمره‌های هند غربی بریتانیا نبوده، بلکه در عوض منعکس کننده خط رنگی انعطاف‌ناپذیر ایالات متحده است. . نزدیکی به ایالات متحده و انزوای جغرافیایی از دیگر مستعمرات بریتانیا، تعامل منحصر به فرد باهامی را در میان گروه های نژادی ایجاد کرد. ساندرز با تمرکز بر دوره پس از رهایی از دهه 1880 تا 1960، جدایی ریشه‌دار، هر چند فراقانونی، را در بیشتر حوزه‌های زندگی رایج می‌داند که تا دهه 1950 ادامه داشت.

ساندرز ردپای ناسیونالیست سیاه‌پوست اولیه را نشان می‌دهد. و جنبش های پان آفریقایی و همچنین تأثیر گاروییسم و ​​ممنوعیت در طول جنگ جهانی اول. او رکود اقتصادی دهه 1930 و رونق متعاقب آن در صنعت گردشگری را بررسی می کند که باعث تقویت اقتصاد شد اما تنش های نژادی را بدتر کرد: طرفداران ادغام پیش بینی کردند. فاجعه اگر گردشگران سفیدپوست سفر به جزایر را متوقف کنند. علیرغم برخی تحرکات رو به بالا از نژادهای مختلط و سیاه پوستان باهاما، اقتصاد همچنان تحت تسلط نخبگان سفیدپوست بود و اتحادیه های کارگری و احزاب کارگری دیر به باهاما آمدند. تحصیلات متوسطه، اگرچه محدود به کسانی بود که توانایی پرداخت آن را داشتند، اما مسیر زندگی بهتر برای باهامیان غیرسفید پوست بود و منجر به تحصیل افراد مختلط و سیاهپوست در رشته های حرفه ای شد که در نهایت باعث افزایش آگاهی سیاسی شد. ساندرز با آموزش ماهیت روابط بین گروه‌های نژادی و اجتماعی مختلف در باهاما، داستان چگونگی ادامه تبعیض تا زمانی که اکثریت باهامایی‌ها در نهایت به چالش کشیده‌اند، می‌گوید.

In this one-of-a-kind study of race and class in the Bahamas, Gail Saunders shows how racial tensions were not necessarily parallel to those across other British West Indian colonies but instead mirrored the inflexible color line of the United States. Proximity to the U.S. and geographic isolation from other British colonies created a uniquely Bahamian interaction among racial groups. Focusing on the post-emancipation period from the 1880s to the 1960s, Saunders considers the entrenched, though extra-legal, segregation prevalent in most spheres of life that lasted well into the 1950s.

Saunders traces early black nationalist and pan-Africanism movements, as well as the influence of Garveyism and Prohibition during World War I. She examines the economic depression of the 1930s and the subsequent boom in the tourism industry, which boosted the economy but worsened racial tensions: proponents of integration predicted disaster if white tourists ceased traveling to the islands. Despite some upward mobility of mixed-race and black Bahamians, the economy continued to be dominated by the white elite, and trade unions and labor-based parties came late to the Bahamas. Secondary education, although limited to those who could afford it, was the route to a better life for nonwhite Bahamians and led to mixed-race and black persons studying in professional fields, which ultimately brought about a rising political consciousness. Training her lens on the nature of relationships among the various racial and social groups in the Bahamas, Saunders tells the story of how discrimination persisted until at last squarely challenged by the majority of Bahamians.