Questions

برای فیلسوف، منطق‌دان و زبان‌شناس، پرسش‌ها جذابیت خاصی دارند. دو دیدگاه اصلی زبان، این که جهان را توصیف می کند، و این که اندیشه را بیان می کند، مستقیماً در مورد سؤالات قابل استفاده نیستند. سؤالات ادعا نیستند. یک سوال ممکن است مناسب، تیز، دقیق، مهم، یا ممکن است نامناسب، مبهم، ناهنجار، نامربوط یا بی اعتنا باشد. اما نمی تواند درست یا نادرست باشد. ارزش صدق ندارد نه فقط به این دلیل که عبارتی مانند حرف طولانی بود؟ نشان نمی دهد که در مورد کدام نامه صحبت می شود. نشانگر نامه طولانی نبود همان مینایی نامشخص را دارد. در زمینه واقعی، حرف قطعی آنفوریک هم برای یک سوال و هم برای یک جمله نشانگر حل می شود. وضوح متنی برای اکثر ارجاعات متقابل به راحتی یافت می شود. یک سؤال نمی تواند درست باشد یا وضعیتی از امور را توصیف نمی کند. همچنین نادرست را بیان نمی کند، زیرا فکر، زیرا بیان فکر معلق و عدم قضاوت است. برای پوشاندن آن به سبک های فلسفی دیگر، یک سؤال قضاوت نیست، گزاره نیست، ادعا نیست. یک فیلسوف ممکن است سعی کند یک سؤال را به عنوان یک جمله نشانگر، به عنوان مثال به عنوان بیانیه جهل، یا به عنوان بیانیه میل به دانستن، تفسیر کند. Hintikka، Wachowicz و Lang این قلمرو را کاوش می کنند. یا ممکن است آن را به عنوان یک متا گزاره تعبیر کند که مسیری را که جریان گفتمان در آن حرکت می کند، نشان می دهد.

To the philosopher, the logician, and the linguist, questions have a special fascination. The two main views of language, that it describes the world, and that it expresses thought, are not directly applicable to questions. Ques­ tions are not assertions. A question may be apt, sharp, to the point, impor­ tant, or it may be inappropriate, ambiguous, awkward, irrelevant or irreverent. But it cannot be true or false. It does not have a truth value not just because an utterance like Was the letter long? does not indicate which letter is being talked about. The indicative The letter was not long has the same indeter­ minacy. In actual context the anaphoric definite article will be resolved both for a question and for an indicative sentence. Contextual resolutions are easily found for most cross-references. A question cannot be either true or it does not describe a state of affairs. Neither does it express false, because thought, because it is an expression of suspended thought, of lack of judge­ ment. To dress it in other philosophical styles, a question is not a judgment, it is not a proposition, it is not an assertion. A philosopher may try to paraphrase a question as an indicative sentence, for instance as a statement of ignorance, or as a statement of the desire to know. Hintikka, Wachowicz and Lang explore this territory. Or he may interpret it as a meta statement intimating the direction in which the flow of the discourse is going.