Queer Cowboys: And Other Erotic Male Friendships in Nineteenth-Century American Literature

چرا اولین نمایش‌های چهره‌های گاوچران که نماد عالی‌ترین آرمان‌های مردانگی هستند در فرهنگ آمریکایی، تمایل زن و مرد را کنار می‌گذارند و در عین حال پیوندهای همجنس‌گرا و همجنس‌گرا را ترویج می‌کنند؟ شواهد از مشهورترین نویسندگان و هنرمندان غربی در دوره پس از جنگ داخلی - اوون ویستر، مارک تواین، فردریک رمینگتون، جورج کاتلین - و همچنین نویسندگان، تصویرگران و عکاسان فراموش شده نشان می دهد که در دوره قبل از کلمه "همجنس گرا" و مترادف های آن ابداع شد، صمیمیت همجنس گرا و تحسین وابسته به عشق شهوانی جنبه های کلیدی یک کد مردانه بودند. این باشگاه‌های فقط مردانه متشکل از روزنامه‌نگاران، گاوچران، معدن‌چیان، واکوروهای هندی، خود را با کنار گذاشتن زنانگی و بیماری‌های خنده‌دار خانگی تعریف می‌کردند و در عین حال آنچه را روزولت «زندگی سخت» با مجردان دیگر در «پاک بودن» نسبی شرایط بیابان می‌خواند، می‌پذیرفتند. کوئیر کابوی ها این فرهنگ فراموش شده رفاقتی منحصراً مردانه، گاه وابسته به عشق شهوانی و اغلب صمیمی را در داستان، عکس، تصویرسازی، اشعار ترانه، عبارات تاریخی، و اجراهای تئاتری بازیابی می کنند.