Quantum Language and the Migration of Scientific Concepts (The MIT Press)

اصول فیزیک کوانتومی - و پدیده‌های عجیب و غریب آنها توصیف می کنند - دقیقاً در معادلات جبری بسیار انتزاعی نشان داده می شوند. پس چرا این مفاهیم ریاضی محور، بنیان‌گذاران این رشته، به‌ویژه اروین شرودینگر، نیلز بور و ورنر هایزنبرگ را وادار کردند تا زمان زیادی را صرف تأمل در دغدغه‌های هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی و زبان‌شناختی کنند؟ چه چیزی در مورد مفاهیم کوانتومی وجود دارد که برای عرفان های شرقی روز آخر، منتقدان پساساختارگرا و نقشه کشان سریع ثروتمند شدن جذاب است؟ چگونه تفاسیر و تفسیرهای نادرست آنها از پدیده های کوانتومی اولویت های خودشان را آشکار کرد؟ در این کتاب، جنیفر بورول این پرسش‌ها را بررسی می‌کند و در نظر می‌گیرد که پدیده‌های کوانتومی - در چارچوب بحث‌های بنیان‌گذاران بر سر چگونگی توصیف آنها - در مورد رابطه بین تجربه روزمره، ادراک و زبان چه چیزی را آشکار می‌کنند.

طراحی. در مورد سنت های زبانی، ادبی و فلسفی، بورول مسائل بازنمودی و زبانی ناشی از مفاهیم کوانتومی را روشن می کند - برای مثال، این واقعیت که پدیده های کوانتومی فقط به عنوان احتمالات یا تمایل به وجود وجود دارند و نمی توان گفت که در زمان و مکان خاصی وجود دارند. او ظهور نظریه کوانتومی را به‌عنوان ابزاری تحلیلی در نقد ادبی، به‌ویژه استفاده از دوگانگی موج/ذره در تفسیر تفاوت‌های جنسیتی در رمان‌های ویرجینیا وولف و ارتباط منتقدان از اصل مکمل بور با فرم شاعرانه دنبال می‌کند. او «عرفان کوانتومی» فریتیوف کاپرا و گری زوکاو را بررسی می کند. و او با تحلیل «گفتمان هسته‌ای» در زمینه مفاهیم کوانتومی نتیجه‌گیری می‌کند و استدلال می‌کند که آن نیز زبانی از غیرقابل تصور و توصیف ناپذیر را اتخاذ می‌کند.

The principles of quantum physics—and the strange phenomena they describe—are represented most precisely in highly abstract algebraic equations. Why, then, did these mathematically driven concepts compel founders of the field, particularly Erwin Schrödinger, Niels Bohr, and Werner Heisenberg, to spend so much time reflecting on ontological, epistemological, and linguistic concerns? What is it about quantum concepts that appeals to latter-day Eastern mystics, poststructuralist critics, and get-rich-quick schemers? How did their interpretations and misinterpretations of quantum phenomena reveal their own priorities? In this book, Jennifer Burwell examines these questions and considers what quantum phenomena—in the context of the founders' debates over how to describe them—reveal about the relationship between everyday experience, perception, and language.

Drawing on linguistic, literary, and philosophical traditions, Burwell illuminates representational and linguistic problems posed by quantum concepts—the fact, for example, that quantum phenomena exist only as probabilities or tendencies toward being and cannot be said to exist in a particular time and place. She traces the emergence of quantum theory as an analytic tool in literary criticism, in particular the use of wave/particle duality in interpretations of gender differences in the novels of Virginia Woolf and critics' connection of Bohr's Principle of Complementarity to poetic form; she examines the “quantum mysticism” of Fritjof Capra and Gary Zukav; and she concludes by analyzing “nuclear discourse” in the context of quantum concepts, arguing that it, too, adopts a language of the unthinkable and the indescribable.