Quantitative Assessment in Epilepsy Care

پیشرفت‌ها در صرع در دهه‌های اخیر به الگوریتم‌های بهبود یافته برای تشخیص و درک مشترک اصطلاحات با توسعه طبقه‌بندی بین‌المللی تشنج و صرع اجازه داده است. با این وجود، هیچ سیستم مشترکی برای تخمین شدت صرع یا تأثیر آن بر کیفیت زندگی وجود ندارد. بنابراین، صرع شناسان توانایی ارزیابی کمی از بیماران را برای مقایسه مراقبت یا متاآنالیز در آزمایشات بالینی ندارند. این کتاب در مورد ارزیابی کمی مراقبت از صرع با پرداختن به کاربرد بالقوه بالین‌سنجی در چارچوب درمان صرع به این حذف نزدیک می‌شود. کلینیمتریک یک رشته در حال رشد سریع است که با کمیت کردن علائم بالینی با توجه به تصمیم گیری مربوط به تشخیص، درمان و پیش آگهی مرتبط است. این روش ها امکان توسعه و اعتبارسنجی سیستم های امتیازدهی بالینی را فراهم می کند. به عنوان مثال، مقیاس کما گلاسکو به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان یک اختلال مزمن، صرع از روش بالینی برای ایجاد یکنواختی و امکان مقایسه بین ارزیابی ها بهره می برد. علاوه بر این، صرع شناسان هنوز ارزیابی هایی از کیفیت زندگی مرتبط با سلامت برای تعریف وضعیت کلی بیمار مبتلا به صرع مزمن و نقاط پایانی مختلف درمانی ایجاد نکرده اند. در حالی که ابزارهای کلینی متریک برای تحقیقات ضروری هستند، آنها همچنین در عمل بالینی برای مراقبت از بیماران فردی با مستندسازی وضعیت و تغییرات در طول زمان مفید خواهند بود. این رساله تحلیل‌های انتقادی از اینکه آیا مقیاس‌ها و تکنیک‌های رتبه‌بندی موجود برای استفاده معتبر هستند و اینکه کدام مقیاس‌ها و تکنیک‌ها نیاز به توسعه بیشتر دارند، ارائه می‌دهد.

Advances in epilepsy in recent decades have allowed for improved algorithms for diagnosis and a common understanding of terminology with the development of the International Classifications of Seizures and the Epilepsies. Nevertheless, no common system exists for the estimation of epilepsy severity or its impact on quality of life. Therefore, epileptologists lack the ability to make quantitative assessments of individual patients for comparison of care or for meta-analyses in clinical trials. This book on the Quantitative Assessment of Epilepsy Care approaches this omission by addressing the potential application of clinimetrics within the framework of epilepsy treatment. Clinimetrics is a fast growing discipline concerned with the quantification of clinical symptoms with respect to decision making relating to diagnosis, treatment, and prognosis. These methods allow for the development and validation of clinical scoring systems. For example, the Glasgow Coma Scale is widely used. As a chronic disorder, epilepsy would benefit from clinimetric methodology to create uniformity and to allow for comparisons among evaluations. In addition, epileptologists have not yet developed assessments of health related quality of life to define the overall condition of the chronic epilepsy patient and various therapeutic endpoints. While clini­ metric tools are essential for research, they will also be useful in clinical practice for the care of individual patients by documenting status and changes over time. This treatise will provide critical analyses of whether existing rating scales and techniques are valid to use, and which types of scales and techniques require further development.