Purple Cow

در سال 2002، ست گودین یک سوال ساده پرسید که دنیای تجارت را زیر و رو کرد: Starbucks و JetBlue و Apple و Dutch Boy و Hard Candy چه دارند که سایر شرکت ها ندارند؟ چگونه آنها منتقدان را گیج کردند و به رشد چشمگیری دست یافتند و مارک های قبلاً آزمایش شده و واقعی را پشت سر گذاشتند؟

گودین نشان داد که P های سنتی که بازاریابان دهه ها برای جلب توجه محصولات خود از آنها استفاده می کردند - قیمت گذاری، تبلیغات، تبلیغات، بسته بندی و غیره .-دیگر کار نمی کردند. بازاریابان مهمترین P را نادیده می گرفتند: گاو بنفش.

گاوها، بعد از اینکه یک یا دو یا ده را دیدید، خسته کننده هستند. با این حال، یک گاو بنفش. . . حالا یه چیزی شد. گودین گاو بنفش را به عنوان هر چیزی خارق العاده، غیرمعمول، هیجان انگیز تعریف می کند. . . قابل توجه. هر روز، مصرف‌کنندگان گاوهای قهوه‌ای زیادی را نادیده می‌گیرند، اما می‌توانید شرط ببندید که گاو بنفش را نادیده نخواهند گرفت. تو باید ذاتا بنفش باشی وگرنه هیچکس در موردت حرف نمیزنه....

In 2002, Seth Godin asked a simple question that turned the business world upside down: What do Starbucks and JetBlue and Apple and Dutch Boy and Hard Candy have that other companies don't? How did they confound critics and achieve spectacular growth, leaving behind formerly tried-and-true brands?

Godin showed that the traditional Ps that marketers had used for decades to get their products noticed—pricing, promotion, publicity, packaging, etc.—weren't working anymore. Marketers were ignoring the most important P of all: the Purple Cow.

Cows, after you've seen one or two or ten, are boring. A Purple Cow, though . . . now that would be something. Godin defines a Purple Cow as anything phenomenal, counterintuitive, exciting . . . remarkable. Every day, consumers ignore a lot of brown cows, but you can bet they won't ignore a Purple Cow.

You can't paint your product or service purple after the fact. You have to be inherently purple or no one will talk about you....