Purinergic Receptors

پنجاه سال از اولین مشاهده پاسخ عضله صاف احشایی به نوکلئوتید آدنین توسط Drury و Szent Gyorgi (1929) می گذرد. اکنون مشخص شده است که گیرنده های پورینرژیک واسطه پاسخ به آدنوزین و نوکلئوتیدهای آدنین (AMP، ADP و ATP) در همه انواع عضله صاف احشایی وجود دارد. به نظر می رسد که خود آدنین و سایر مشتقات پورین درون زا هیچ تأثیر مستقیمی بر اکثر عضلات صاف احشایی ندارند یا فقط تأثیرات اندکی دارند. ماهیچه صاف راه هوایی در این زمینه استثنا است و به بازهای پورینی و نوکلئوزیدها و نوکلئوتیدهای غیر آدنینی پاسخ می دهد. از زمانی که Burnstock و همکارانش (1970) پیشنهاد کردند که ATP یا مشتق آدنین مرتبط، فرستنده مهاری آزاد شده از اعصاب غیر کولینرژیک غیر آدرنرژیک است، دانش توزیع مکان‌های گیرنده پورینرژیک بر روی غشای پلاسمایی عضلات احشایی به‌ویژه به سرعت رشد کرده است. در روده شواهد زیادی در حمایت از این دیدگاه ارائه شده است که ATP یک انتقال دهنده بازدارنده است، و شواهدی بر خلاف آن نیز ارائه شده است. این فرضیه در درجه اول بحث برانگیز است زیرا مسدود کننده های خاصی از سایت پورینرژیک پس سیناپسی، که ممکن است این فرضیه با آنها آزمایش شود، یافت نشده است. با این وجود، مطالعات متعددی که برای بررسی فرضیه عصب پورینرژیک طراحی شده‌اند، اطلاعات زیادی در مورد ماهیت گیرنده‌های پورینرژیک در عضله صاف احشایی ایجاد کرده‌اند.

Fifty-odd years have elapsed since the first observation of the response of visceral smooth muscle to an adenine nucleotide was reported by Drury and Szent Gyorgi (1929). It is now known that purinergic receptors mediating responses to adenosine and the adenine nucleotides (AMP, ADP and ATP) are present in all types of visceral smooth muscle. Adenine itself and other endogenous purine derivatives appear to have no direct effects, or only minimal effects, on most visceral smooth muscles. Airway smooth muscle is an exception in this regard, and responds to purine bases and non-adenine nucleosides and nucleotides. Knowledge of the distribution of purinergic receptor sites on the plasma membrane of visceral musculature has grown particularly rapidly since Burnstock and his colleagues (1970) proposed that ATP, or a related adenine derivative, is the inhibitory transmitter released from non­ cholinergic non-adrenergic nerves present in the gut. Much evidence has been presented favoring the view that ATP is the inhibitory transmitter, and evidence to the contrary has also been put forward. The hypothesis remains controversial primarily because specific blockers of the postsynaptic purinergic site, with which the hypothesis might be tested, have not been found. Nevertheless, the numerous studies designed to investigate the purinergic nerve hypothesis have generated much information concerning the nature of the purinergic receptors in visceral smooth muscle.