Puppet : an essay on uncanny life

عروسک ایجاد لذت و ترس می کند. ممکن است بازی معصومانه دوران کودکی را تداعی کند، یا تبدیل به ابزاری برای جادوی آیینی شود، که بتواند با ارواح و خدایان مذاکره کند. عروسک ها می توانند چیزهای خزنده ای باشند، محرمانه، بی جان و در عین حال پر از روح و با اشاره و صدا زنده باشند. در این کتاب شیوا، کنت گراس به شیفتگی این اشیاء ناراحت کننده می اندیشد - اشیایی که بازیگران و تصاویر زندگی نیز هستند. و همیشه استعدادش برای دگردیسی است. گروس در سفری مراقبه‌ای برای جستجوی شکل‌های خاص عروسک‌ها روی صحنه، به نمایش آنارشیک پانچ و جودی، تئاتر سایه مقدس بالی و تئاترهای تجربی در اروپا و ایالات متحده نگاه می‌کند، جایی که عروسک‌ها همه چیز را از اپرای باروک و شکسپیر به نمایش می‌گذارند. تراژدی به طنز بکت. در سرتاسر، او روایت‌هایی از چهره‌های بی‌شمار عروسک در ادبیات - پینوکیو بی‌رحم و چوبی کلودی، شخصیت‌های عروسکی‌مانند در کافکا و دیکنز، فرشتگان عروسکی ریلکه، عروسک‌بازی تاریک میکی سابث فیلیپ راث - و همچنین آثار هنرمندان را در هم می‌پیوندد. جوزف کرنل و پل کلی. عروسک در اینجا به عنوان یک موجود گرسنه، اغواگر و ویرانگر، شیطان و دلقک ظاهر می شود. این آزمونی است برای تجربه ما از چیزها، از چیزهای انسانی و غیرانسانی. کتابی درباره بازبینی آنچه می‌دانیم، یا آنچه فکر می‌کنیم می‌دانیم، عروسک قدرت شگفت‌انگیز عروسک‌ها را به عنوان آینه‌ای از چیزهای عجیب در زندگی و هنر تداعی می‌کند.

The puppet creates delight and fear. It may evoke the innocent play of childhood, or become a tool of ritual magic, able to negotiate with ghosts and gods. Puppets can be creepy things, secretive, inanimate while also full of spirit, alive with gesture and voice. In this eloquent book, Kenneth Gross contemplates the fascination of these unsettling objects—objects that are also actors and images of life.

The poetry of the puppet is central here, whether in its blunt grotesquery or symbolic simplicity, and always in its talent for metamorphosis. On a meditative journey to seek the idiosyncratic shapes of puppets on stage, Gross looks at the anarchic Punch and Judy show, the sacred shadow theater of Bali, and experimental theaters in Europe and the United States, where puppets enact everything from Baroque opera and Shakespearean tragedy to Beckettian farce. Throughout, he interweaves accounts of the myriad faces of the puppet in literature—Collodi’s cruel, wooden Pinocchio, puppetlike characters in Kafka and Dickens, Rilke’s puppet-angels, the dark puppeteering of Philip Roth’s Micky Sabbath—as well as in the work of artists Joseph Cornell and Paul Klee. The puppet emerges here as a hungry creature, seducer and destroyer, demon and clown. It is a test of our experience of things, of the human and inhuman. A book about reseeing what we know, or what we think we know, Puppet evokes the startling power of puppets as mirrors of the uncanny in life and art.