Punishment and Desert

آشنایی سطحی با ادبیات مجازات تأثیر نسبتاً قطعی بر جای می گذارد. دو رویکرد برای مجازات وجود دارد - تلافی جویانه و سودمند - و در حالی که ممکن است برخی تلاش ها برای آشتی دادن آنها صورت گیرد، این اولی است نه دومی که نیاز به آشتی دارد. رویکرد تلافی جویانه به خودی خود بدوی و بدون روشنگری است و از ارزش های بشردوستانه متمدن عقلانی که اکنون به دست آورده ایم، کوتاهی می کند. یقیناً این برداشت غالبی است که از بحث های «محبوب» درباره موضوع به جا می ماند. و به نظر می رسد که قصاص در مقابل فایده گرا، قالبی است که بیشتر بحث های فلسفی در آن مطرح می شود. مسائل بسیار پیچیده تر از این است. مجازات ممکن است در زمینه های گوناگونی در نظر گرفته شود - حقوقی، آموزشی، والدینی، الهیاتی، غیررسمی و غیره - و در هر یک از این زمینه ها چندین سؤال اخلاقی مهم مطرح می شود. رویکردهایی که تنها یک انتخاب ساده بین تلافی گرایی و فایده گرایی را می بینند، این تنوع و کثرت را پنهان می کنند. اما به طور جدی تر، تمایز بین تلافی گرایی و فایده گرایی چندان روشن نیست. این که منعکس کننده تمایز سنتی بین رویکردهای ریشه‌شناختی و غایت‌شناختی به اخلاق است، به جای رفع شفافیت، در خدمت انتقال است. معمولاً گفته می شود که رویکردهای تلافی جویانه به دنبال توجیه اعمال با ارجاع به ویژگی هایی هستند که ذاتی آنها هستند، در حالی که رویکردهای فایده گرایانه به پیامدهای چنین اعمالی متوسل می شوند. با این حال، این فرضیاتی را در مورد تشخص اعمالی ایجاد می کند که توجیه آنها دشوار است.

Superficial acquaintance with the literature on punishment leaves a fairly definite impression. There are two approaches to punishment - retributive and utilitarian - and while some attempts may be made to reconcile them, it is the former rather than the latter which requires the reconciliation. Taken by itself the retributive approach is primitive and unenlightened, falling short of the rational civilized humanitarian values which we have now acquired. Certainly this is the dominant impression left by 'popular' discussions of the SUbject. And retributive vs. utilitarian seems to be the mould in which most philosophical dis­ cussions are cast. The issues are far more complex than this. Punishment may be con­ sidered in a great variety of contexts - legal, educational, parental, theological, informal, etc. - and in each of these contexts several im­ portant moral questions arise. Approaches which see only a simple choice between retributivism and utilitarianism tend to obscure this variety and plurality. But even more seriously, the distinction between retributivism and utilitarianism is far from clear. That it reflects the traditional distinction between deontological and teleological ap­ proaches to ethics serves to transfer rather than to resolve the un­ clarity. Usually it is said that retributive approaches seek to justify acts by reference to features which are intrinsic to them, whereas utilitarian approaches appeal to the consequences of such acts. This, however, makes assumptions about the individuation of acts which are difficult to justify.