Public Reason and Political Community

عقل عمومی و جامعه سیاسی از آرمان لیبرال عقل عمومی در برابر منتقدانش دفاع می کند، اما به عنوان شکلی از سازش اخلاقی به خاطر دوستی مدنی و نه به عنوان نتیجه احترام به افراد به عنوان اخلاقی عوامل

در قلب اصل توجیه عمومی یک الزام آرمانی آرمانی به اتفاق آرا وجود دارد که می تواند حداقل به دو روش متفاوت تنظیم شود. آیا این دلایل ما برای تصمیمات سیاسی است که باید به اتفاق آرا برای دیدگاه های واجد شرایط قابل قبول باشد، در غیر این صورت آنها را از بحث خارج می کنیم، یا این اقدامات اجباری دولت است که باید به اتفاق آرا قابل قبول باشد، در غیر این صورت ما به دلیل نداشتن یک قاعده یا خط مشی مشترک، قصور داریم؟ در مورد موضوع مورد نظر؟ اندرو لیستر «معضل ضد کمال‌گرایی» را که از این ابهام ناشی می‌شود، بررسی می‌کند. او از مدل دلایل بر اساس ارزش جامعه سیاسی دفاع می کند و آن را در بحث های اخیر در مورد ازدواج به کار می برد.

Public Reason and Political Community defends the liberal ideal of public reason against its critics, but as a form of moral compromise for the sake of civic friendship rather than as a consequence of respect for persons as moral agents.

At the heart of the principle of public justification is an idealized unanimity requirement, which can be framed in at least two different ways. Is it our reasons for political decisions that have to be unanimously acceptable to qualified points of view, otherwise we exclude them from deliberation, or is it coercive state action that must be unanimously acceptable, otherwise we default to not having a common rule or policy, on the issue at hand? Andrew Lister explores the 'anti-perfectionist dilemma' that results from this ambiguity. He defends the reasons model on grounds of the value of political community, and applies it to recent debates about marriage.