Public Health Ophthalmology: Papers Presented at the Conference on the Prevention of Impaired Vision and Blindness, Paris, France, May, 1974

هر سال پیشرفت در ارتباطات و حمل و نقل، آگاهی روزافزون مبنی بر محدود بودن منابع این زمین، درک این موضوع که انفجار جمعیت در هر نقطه از جهان نگرانی همه است، و افزایش وابستگی متقابل اقتصادی همه کشورها اهمیت انترناسیونالیسم در مقابل ناسیونالیسم افزایش یافته است. یکی از اولین اقشار جامعه ما که مرزهای سیاسی و جغرافیایی را نادیده گرفت، پزشکی بود، به ویژه در زمینه بیماری های واگیر. تلاش‌های ارزنده‌ای توسط برخی افراد با فداکاری‌های فراوان شخصی و توسط جوامع یا سازمان‌های فردی برای پیشگیری و درمان نابینایی و بازپروری افرادی که بینایی خود را از دست داده‌اند، انجام شده است. با این حال، تنها اخیراً چنین تلاش هایی در یک نیروی بین المللی بزرگ تجمیع شده است. در سال 1969 بیست و دومین مجمع جهانی بهداشت سازمان جهانی بهداشت قطعنامه ای را اقتباس کرد که از مدیر کل درخواست می کرد تا مطالعه ای را در مورد اطلاعاتی که از قبل در دسترس است در مورد میزان و/یا علل نابینایی قابل پیشگیری و درمان انجام دهد. در سال 1972 یک کارگروه توسط سازمان بهداشت جهانی در ژنو تشکیل شد تا یک حمله به پیشگیری از نابینایی را ترسیم کند. در نشست پاریس کنگره بین المللی چشم پزشکی در ژوئیه 1974، آقای جان ویلسون، که برای سالها یکی از رهبران پیشگیری و درمان نابینایی در سطح بین المللی از طریق سازمان خود از انجمن سلطنتی مشترک المنافع بوده است. نابینایان، به عنوان رئیس انجمن بین المللی پیشگیری از نابینایی انتخاب شد.

Each year the improvements in communication and transportation, the growing awarness that the resources of this earth are finite, the realization that the population explosion in any part of the world is a concern of all, and the increased economic interdependence of all countries, have increased importance of internationalism as opposed to nationalism. One of the first segments of our society to ignore political and geographic boundaries was that of medicine, particularly in the field of communicable diseases. Valient efforts have been made by some individuals at great personal sacrifice and by individual societies or organizations to prevent and cure blindness and to rehabilitate those who have lost their sight. Only recently, however, have such efforts been consolidated into a major international force. In 1969 the 22nd World Health Assembly of WHO adapted a resolution requesting the Director-General to undertake a study on the information which is at pre­ sent available on the extent and/or causes of preventable and curable blind­ ness. In 1972 a working group was convened by the World Health Organiza­ tion in Geneva to outline an attack on the prevention of blindness. At the Paris meeting of the International Congress of Ophthalmology in July of 1974, Mr. JOHN WILSON, who for many years had been one of the leaders in the prevention and cure of blindness on an international basis through his organization of the Royal Commonwealth Society for the Blind, was elected President of the International Association for Prevention of Blindness.