دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Psychotic Reactions and Carburetor Dung: The Work of a Legendary Critic: Rock'N'Roll as Literature and Literature as Rock 'N'Roll
دانلود کتاب واکنش های روان پریش و سرگین کاربراتور: کار یک منتقد افسانه ای: راک اند رول به عنوان ادبیات و ادبیات به عنوان راک اند رول
مشخصات کتاب
Psychotic Reactions and Carburetor Dung: The Work of a Legendary Critic: Rock'N'Roll as Literature and Literature as Rock 'N'Roll
ویرایش:
نویسندگان: Lester Bangs. Greil Marcus (editor)
سری:
ISBN (شابک) : 9780804150163
ناشر: Anchor Books
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 45,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Psychotic Reactions and Carburetor Dung: The Work of a Legendary Critic: Rock'N'Roll as Literature and Literature as Rock 'N'Roll به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب واکنش های روان پریش و سرگین کاربراتور: کار یک منتقد افسانه ای: راک اند رول به عنوان ادبیات و ادبیات به عنوان راک اند رول نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب واکنش های روان پریش و سرگین کاربراتور: کار یک منتقد افسانه ای: راک اند رول به عنوان ادبیات و ادبیات به عنوان راک اند رول
نوشته‌های وحشیانه و درخشان لستر بنگز - ظالمانه‌ترین و محبوب‌ترین منتقد راک در دهه 1970 - ویرایش شده و با مقدمه‌ای توسط رئیس منتقدان راک، گریل مارکوس. مقالات به بررسی اجراکنندگان راک و گروه‌هایی از جمله دیوید بووی، لو رید، شیکاگو، کلش، جیمز تیلور و ایگی پاپ می‌پردازند. لستر بنگز قبل از مرگش در سن 33 سالگی در سال 1982 قطعات سیمی و پرشور را در مورد بری وایت، ایگی پاپ، کلش، جان لنون، لو رید نوشت: «همیشه می خواستم از خود ویرانگرترین حرومزاده ای که می توانستم ببینم تقلید کنم. او با نوعی سبک حرکت کرد. بنابراین لو رید. او استعداد یک داستان نویس بزرگ را به روزنامه نگاری خود آورد. همانطور که گریل مارکوس در مقدمه خود می نویسد: "آنچه این کتاب از خواننده می خواهد این است که بپذیرد بهترین نویسنده در آمریکا تقریباً چیزی جز ثبت نقد نمی تواند بنویسد." بنگس تا زمان مرگش در سال 1982 در سن 34 سالگی، قطعات راک اند رول را برای Creem، Rolling Stone، Village Voice و NME لندن (New Musical Express) نوشت. او به عنوان یک منتقد راک، در تمایز محصول تجاری بسته بندی از چیزی که به سبکی محاوره‌ای، خردمندانه و دارای جنب و جوش نوشته شده است، نقدها و مقاله‌های گستاخانه‌اش به بررسی ارتباط بین راک و بدنه‌ی سیاست، شیوه‌ای که ستاره‌های راک به مخاطبان خود می‌پرورانند و اینکه چگونه تلاش برای موفقیت و بینش هنری، راک را از بین می‌برد یا راک می‌سازد را بررسی می‌کند. اجراکنندگان به عنوان انسان. این مجموعه (که شامل هیچ قطعه رولینگ استون نمی شود) "انقلابی کیسه های پول جعلی"، میک جگر، جان لنون ("من نمی توانم برای او سوگواری کنم")، دیوید بووی "در درگ آفریقایی-انگلیسی" را پوشش می دهد. ایگی پاپ، تروگز، لو رید، ون موریسون، شیکاگو، کلش، بسیاری دیگر. مارکوس، منتقد موسیقی، نویسنده کتاب قطار اسرارآمیز: تصاویر آمریکا در موسیقی راک اند رول است. برای راک‌هایی که سلیقه‌شان بیشتر از مدونا می‌خواهد و قبل از بروس را به یاد می‌آورند، این یک جواهر است. این مقالات جمع‌آوری‌شده توسط بنکس افسانه‌ای (که عمدتاً از مجلاتی مانند Creem جمع‌آوری شده‌اند) به‌طور روشن و خنده‌دار، دائماً شگفت‌زده می‌شوند. اگر ذهن شما می تواند مقاله ای زیرکانه در مورد تروگ ها را با عنوان "جیمز تیلور علامت گذاری شده برای مرگ" بپذیرد، همچنین شایسته خواندن عنوان مقاله در اولین آلبوم شمارش پنج، چند مصاحبه شگفت انگیز عشق و نفرت با لو رید هستید. ، و غیره. به همه اینها یک سبک نثر (و دایره لغات) که باعث می شود جرارد مانلی هاپکینز نفس نفس بزند، اضافه کنید، و شما خوب .....؟. برای مجموعه های موسیقی بزرگتر، این بسیار توصیه می شود.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The wild and brilliant writings of Lester Bangs—the most outrageous and popular rock critic of the 1970s—edited and with an introduction by the reigning dean of rack critics, Greil Marcus. Essays examine rock performers and bands including David Bowie, Lou Reed, Chicago, the Clash, James Taylor, and Iggy Pop. Before his death aged 33 in 1982, Lester Bangs wrote wired, passionate pieces on Barry White, Iggy Pop, The Clash, John Lennon, Lou Reed: 'I always wanted to emulate the most self-destructive bastard I could see, as long as he moved with some sense of style. Thus Lou Reed'. To his journalism, he brought the talent of a great fiction writer. As Greil Marcus writes in his introduction: 'What this book demands from a reader is a willingness to accept that the best writer in America could write almost nothing but record reviews' Until his death in 1982 at age 34, Bangs wrote freewheeling rock 'n' roll pieces for Creem, Rolling Stone, the Village Voice and London's NME (New Musical Express. As a rock critic, he was adept at distinguishing the commercially packaged product from the real thing. Written in a conversational, wisecracking, erotically charged style, his impudent reviews and essays explore the connections between rock and the body politic, the way rock stars cow their audiences and how the pursuit of success and artistic vision destroys or makes rock performers as human beings. This collection (which includes no Rolling Stone pieces) covers "fake moneybags revolutionary" Mick Jagger, John Lennon ("I can't mourn him"), David Bowie "in Afro-Anglican drag," Iggy Pop, the Troggs, Lou Reed, Van Morrison, Chicago, the Clash, many more. Marcus, a music critic, is the author of Mystery Train: Images of America in Rock 'n' Roll Music. For rockers whose tastes demand more than Madonna and who remember back before Bruce, this is a gem. By turns insightful and hilarious, these collected essays by the late, legendary Banks (mostly accumulated from hard-to-come-by journals like Creem ) constantly astound. If your mind can embrace a shrewdly perceptive essay on the Troggs with the title "James Taylor Marked for Death," you also deserve to read the title essay on the Count Five's first album, some amazingly antagonistic love/hate interviews with Lou Reed, and so on. Add to all this a whacked-out sprung prose style (and vocabulary) that would make Gerard Manley Hopkins gasp for air, and you have well.....?. For larger music collections, this is, like, highly recommended.
