Psychosomatics in Peri-Menopause

پیام یائسگی بیشتر و بیشتر به عنوان موضوعی برای مطالعه توسط پزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی، متخصص پیری، شیمیدان بالینی، متخصص بهداشت عمومی، جامعه شناس، روانپزشک و آسیب شناس تجربی ظاهر می شود. نتایج مطالعات به تدریج برای عموم، به ویژه برای مشتریان احتمالی، زنان سالخورده شناخته می شود. زنان شروع به درخواست درمان کرده‌اند و به احتمال زیاد تعیین خواهند کرد که آیا درمان جایگزینی استروژن رواج پیدا کرده است یا خیر. روان تنی در دوران پری یائسگی موضوع مهمی است، زیرا طول عمر زن تقریباً دو برابر دوره باروری او افزایش یافته است. امید به زندگی برای زنان در کشورهای صنعتی در حال حاضر حدود 70-75 سال است. این بدان معناست که اکثر آنها اکنون می توانند انتظار داشته باشند که یک سوم از زندگی خود را در دوران پس از یائسگی سپری کنند. در نتیجه، در حال حاضر زمان بسیار بیشتری نسبت به قبل وجود دارد که در آن تغییرات پیش از یائسگی را متوجه شوید، تجربه کنید و از آنها ناراحت شوید. علاوه بر این، پزشکی مدرن بسیار بیشتر از حمایت اخلاقی صرف از مبتلایان به بیماری‌های مرتبط با نارسایی تخمدان در دوران پیش از یائسگی است. اگرچه نمی‌توانیم قول جوانی ابدی را بدهیم - همانطور که ویلسون انجام می‌دهد - احتمال بیشتری برای درمان نسبت به 10 سال پیش وجود دارد.

The peri-menopause is emerging more and more as a subject for study by the doctor, the psychologist, the social worker, the gerontologist, the clinical chemist, the public health specialist, the sociologist, the psychiatrist and the experimental pathologist. The results of studies are gradually becoming known to the public, particularly to the prospective clients, ageing women. Women have begun to ask for treatment and they will most likely determine whether oestrogen replacement therapy comes into vogue. Psychosomatics in peri-menopause is an important sub­ ject, since the life-span of the woman has extended to nearly twice that of her fertile period. The life-expectancy for women in industralized countries is now some 70-75 years. This means that most can now expect to spend one third of their lives in the post-menopause. Consequently, there is now much more time than before in which to notice, experience and be bothered by peri­ menopausal changes. Moreover modern medicine has much more to oner than mere moral support to sufferers from ailments connected with progressing ovarian failure during peri-menopause. Although we cannot promise eternal youth - as Wilson does -there are more possibilities for treatment than 10 years ago.