Psychosocial Perspectives on Peacebuilding

کتاب دیدگاه‌های روانی اجتماعی در مورد ساختن صلح الگویی را برای کسانی که با پیامدهای درگیری‌های مسلحانه سروکار دارند ارائه می‌کند تا از دریچه‌ای روانی اجتماعی به صلح‌سازی بنگرند. این جلد، و مطالعات موردی موجود در آن، از این فرض شروع می‌شود که درگیری‌های مسلحانه و خشونت سیاسی ناشی از آن، عمیقاً زمینه‌ای هستند و در برخورد با تأثیر درگیری‌های مسلحانه، زمینه اهمیت دارد. این کتاب برای یک تغییر مفهومی بحث می‌کند، که در آن شیوه‌های روانی-اجتماعی صرفاً در مورد رفتار با افراد و گروه‌ها با روش‌ها و رویکردهای حساس فرهنگی نیستند: مشارکت‌کنندگان استدلال می‌کنند که چنین مداخلات و شیوه‌هایی باید به خودی خود تغییر اجتماعی را شکل دهند. این از اهمیت حیاتی برخوردار است زیرا روش روانی اجتماعی به طور مستمر نشان می دهد که چگونه زمینه اجتماعی یکی از علل اصلی پریشانی روانی فردی است. فصل‌های این کتاب تجربیات را در زمینه‌های بسیار متفاوت، از جمله گواتمالا، اورشلیم، کشمیر هند، موزامبیک، ایرلند شمالی، آفریقای جنوبی و سری‌لانکا توصیف می‌کنند. موضوع مشترک بین مطالعات موردی این است که هر کدام نشان می‌دهند که چگونه مداخلات و شیوه‌های روانی-اجتماعی می‌توانند بر محیط صلح‌ساز تأثیر بگذارند و تغییرات اجتماعی گسترده‌تری را تقویت کنند.دیدگاه‌های روانی اجتماعی در مورد صلح‌سازی خواندنی ضروری برای روانشناسان اجتماعی و صلح، و همچنین برای دانشجویان و محققان در زمینه مطالعات درگیری و صلح، و برای پزشکان روانی-اجتماعی و کسانی که در مناطق پس از جنگ برای سازمان های غیردولتی کار می کنند.

The book Psychosocial Perspectives on Peacebuilding offers a template for those dealing with the aftermath of armed conflict to look at peacebuilding through a psychosocial lens. This Volume, and the case studies that are in it, starts from the premise that armed conflict and the political violence that flows from it, are deeply contextual and that in dealing with the impact of armed conflict, context matters. The book argues for a conceptual shift, in which psychosocial practices are not merely about treating individuals and groups with context and culturally sensitive methods and approaches: the contributors argue that such interventions and practices should in themselves shape social change. This is of critical importance because the psychosocial method continually highlights how the social context is one of the primary causes of individual psychological distress. The chapters in this book describe experiences within very different contexts, including Guatemala, Jerusalem, Indian Kashmir, Mozambique, Northern Ireland, South Africa and Sri Lanka. The common thread between the case studies is that they each show how psychosocial interventions and practices can influence the peacebuilding environment and foster wider social change.Psychosocial Perspectives on Peacebuilding is essential reading for social and peace psychologists, as well as for students and researchers in the field of conflict and peace studies, and for psychosocial practitioners and those working in post-conflict areas for NGO’s.