Psychology of Development and History

این کتاب بازگشت من به موضوعی را که همیشه یکی از نزدیک ترین علایق من بوده است، مستند می کند: مطالعه سیستماتیک تاریخ فکری و سیاسی. در دوران دبیرستان وارد مطالعات تاریخی شدم و در سال هایی که به عنوان فلزکار در کشتی سازی و کارخانه گذراندم این کار را ادامه دادم. در واقع، من تنها پس از ارائه یک تحلیل تطبیقی ​​از تاریخ فلسفه یونان اولیه و اوایل غرب به پروفسور فقید G. Ralfs، موفق به پذیرش در دانشگاه هامبورگ شدم. او مرا بسیار تشویق کرد و یکی از حامیان اصلی دانشگاهی من در طول سال‌های اقامت در هامبورگ باقی ماند. اخیراً دست نوشته ای را که درهای دانشگاه را به رویم گشوده بود به انگلیسی ترجمه کردم و آن را به تاریخ روانشناسی کشاندم. نتایج، آشکار شدن یک موضوع فکری را به گونه‌ای نشان می‌دهد که گویی یک گفت‌وگوی تاریخی است. آنها (فصل 10 و 11) شاید دستاوردهای بحث برانگیزی باشند، اما از افتخارآمیزترین من هستند. قبل از شروع تحصیل در روانشناسی و فلسفه، تقریباً دو سال را در فیزیک و ریاضیات گذراندم. پس از آن، من شروع به رویکرد روانشناسی با تأکید بر علم طبیعی کردم. حتی زمانی که توجهم را از تجربی عمومی به روانشناسی رشدی (به ویژه پیری شناسی) تغییر دادم، به حفظ این جهت گیری ادامه دادم و بر علاقه تاریخی خود تأکید نداشتم. این علاقه به هیچ وجه در تحقیقات و تئوری توسعه ای این سال ها هیچ انطباق پیدا نکرد.

This book documents my return to a topic that has always been one of my closest interests: the systematic study of intellectual and political history. I became involved in historical studies while in high school and continued this work during the years that I spent as a metalworker in a shipyard and in a factory. Indeed, I succeeded in being admitted to the University of Hamburg only after submitting a comparative analysis of the history of early Greek and early Western philosophy to the late Professor G. Ralfs. He gave me much encouragement and remained one of my main academic sponsors during the years in Hamburg. Recently, I translated into English the manuscript that had opened the doors of the university for me, and ex­ tended it to the history of psychology. The results present the unfolding of an intellectual theme as if it were an historical dialogue. They (chaps. 10 and 11) are, perhaps, controversial achievements, but they are among my proudest. Before I began my studies in psychology and philosophy, I spent al­ most two years in physics and mathematics. Subsequently, I began to approach psychology with a natural-science emphasis. Even when I began to shift my attention from general experimental to developmental psychol­ ogy (especially gerontology), I continued to maintain this orientation and deemphasized my historical interest. This interest did not find any reso­ nance in the developmental research and theory of these years anyhow.