Psychologische Kriminalprognose: Wege zu einer integrativen Methodik für die Beurteilung der Rückfallwahrscheinlichkeit bei Strafgefangenen

پیش‌بینی جرم برای مجرمان یک وظیفه سخت برای کارشناسان روان‌شناسی و پزشکی قانونی است. پیش‌بینی‌های صحیح علمی از دو طریق قابل تحقق است. پیش‌بینی‌های آماری مبتنی بر یک رویکرد غیرمعمول است و بر تجربیات کنترل شده تجربی از میزان تکرار جرم و پیش‌بینی‌کننده‌های تکرار جرم با گروه‌های مشابه از مجرمان تکیه می‌کنند. از سوی دیگر، پیش‌بینی‌های بالینی مبتنی بر رویکرد ایدیوگرافیک است و بر روشن‌سازی گذشته‌نگر علل فردی بزهکاری قبلی مجرم تکیه دارد. هر دو رویکرد دارای نقاط قوت هستند، اما محدودیت های ذاتی در روش دارند. بنابراین هدف این کتاب توسعه یک روش یکپارچه پیش‌بینی تکرار جرم است که نقاط قوت هر دو خانواده روش‌ها را در نظر گرفته و آنها را در یک مدل ارزیابی جامع ادغام می‌کند.
ابتدا، مقدمه‌ای بر مبنای حقوقی و علمی پیش‌آگهی جنایی و مروری بر روش‌های پیش‌آگهی فعلی ارائه شده است. علاوه بر این، مجموعه ای از مطالعات تجربی گزارش شده است که در آن نقاط قوت و ضعف پیش بینی های آماری و یک روش ایدیوگرافی اختصاصی به طور سیستماتیک بررسی شده است. از نتایج، مدلی برای ارزیابی احتمال تکرار جرم زندانیان ایجاد شده است که بر اساس الزامات قانونی محلی است و شامل مزایای هر دو رویکرد روانپزشکان و وکلا می باشد. برای اولین بار، مطالب تجربی جامعی را برای منطقه آلمانی زبان در مورد قابلیت انتقال و کیفیت مهم ترین ابزارهای پیش آگهی در حال حاضر و در یک روش ارزیابی بالینی- ایدیوگرافی اختصاصی ارائه می دهد.

Kriminalprognosen bei Straftätern sind eine anspruchsvolle Aufgabe psychologisch-forensischer Sachverständigentätigkeit. Wissenschaftlich fundiert lassen sich solche Prognosen auf zweierlei Wegen realisieren. Statistisch orientierte Prognosen beruhen auf einem nomothetischen Ansatz und stützen sich auf empirisch kontrollierte Erfahrungen über Rückfallhäufigkeiten und Rückfallprädiktoren mit ähnlichen Tätergruppen. Klinisch orientierte Prognosen beruhen hingegen auf einem idiographischen Ansatz und stützen sich auf die retrospektive Aufklärung der individuellen Ursachen der bisherigen Delinquenz des Täters. Beide Ansätze haben Stärken, weisen aber methodenimmanente Begrenzungen auf. Anliegen des Buches ist daher die Entwicklung einer integrativen Methodik der Kriminalrückfallprognose, die die Stärken beider Methodenfamilien aufgreift und in ein umfassendes Beurteilungsmodell integriert.
Zunächst wird eine Einführung in die rechtlichen und wissenschaftlichen Grundlagen von Kriminalprognosen sowie eine Übersicht über aktuelle Prognosemethoden gegeben. Im weiteren wird über eine Serie empirischer Studien berichtet, in der systematisch die Stärken und Schwächen statistischer Prognosen sowie einer dezidierten idiographischen Methodik ausgelotet wurden. Aus den Ergebnissen wird ein Modell zur Beurteilung der Rückfallwahrscheinlichkeit von Strafgefangenen entwickelt, das sich an den hiesigen rechtlichen Anforderungen orientiert und die Vorteile beider Ansätze einbezieht.
Das Buch wendet sich an alle praktisch oder wissenschaftlich mit Kriminalprognosen betrauten Berufsgruppen, insbesondere Rechtspsychologen, forensische Psychiater und Juristen. Es stellt erstmals für den deutschen Sprachraum umfassendes empirisches Material zur Übertragbarkeit und Güte der international derzeit bedeutsamsten Prognoseinstrumente sowie für eine dezidiert klinisch-idiographische Beurteilungsmethode zur Verfügung.