Psychiatric Diagnosis Revisited: From DSM to Clinical Case Formulation

این کتاب هدف تشخیص بالینی روان‌شناختی و روان‌پزشکی را بررسی می‌کند و موردی متقاعدکننده برای دور شدن از شیوه سنتی طبقه‌بندی روانپزشکی ارائه می‌کند. این مقاله اعتبار و قابلیت اطمینان رویکردهای مبتنی بر طبقه‌بندی برای تشخیص بالینی را مورد بحث قرار می‌دهد و آنها را در زمینه تاریخی و اجتماعی گسترده‌تر خود چارچوب می‌دهد. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) در سراسر جهان در تحقیقات و طیف وسیعی از تنظیمات سلامت روان استفاده می شود. در اینجا، Stijn Vanheule استدلال می کند که قابلیت اطمینان تشخیصی DSM بیش از حد ارزیابی شده است، که بر اساس یک رویکرد زیست پزشکی محدود به اختلالات روانی است که زمینه را نادیده می گیرد و در نهایت باعث ایجاد انگ می شود. این کتاب متعاقباً درخواستی پرشور برای رویکردی دقیق‌تر به مطالعه رنج روانی از طریق فرمول‌بندی موردی ارائه می‌کند. نویسنده با شروع از ادبیات تحقیق کیفی، چگونگی تضمین کیفیت فرمول‌های مورد بالینی را روشن می‌کند.

This book explores the purpose of clinical psychological and psychiatric diagnosis, and provides a persuasive case for moving away from the traditional practice of psychiatric classification. It discusses the validity and reliability of classification-based approaches to clinical diagnosis, and frames them in their broader historical and societal context. The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is used across the world in research and a range of mental health settings; here, Stijn Vanheule argues that the diagnostic reliability of the DSM is overrated, built on a limited biomedical approach to mental disorders that neglects context, and ultimately breeds stigma. The book subsequently makes a passionate plea for a more detailed approach to the study of mental suffering by means of case formulation. Starting from literature on qualitative research the author makes clear how to guarantee the quality of clinical case formulations.