Protest, Popular Culture and Tradition in Modern and Contemporary Western Europe

تشییع جنازه‌های ساختگی، رژه پیکرها، آغشته کردن به تخم‌مرغ و گوجه‌فرنگی، کوبیدن قابلمه و تئاتر خیابانی کارناوال، آتش‌سوزی و غارت: همه این اشکال به ظاهر قدیمی کنش، از ویژگی‌های منظم اعتراض اروپای مدرن از قرن نوزدهم تا بیست و یکم بوده است. . در چارچوب زمانی و جغرافیایی گسترده، این کتاب به تحلیل کاربردها، معانی، کارکردها و فعال سازی مجدد تصاویر، رفتار و زبان عامیانه در کنش جمعی مدرن می پردازد. نویسندگان نقش بازیگران معترض را به گونه‌ای متفاوت از جمله دهقانان، جنبش‌های لیبرال، احزاب ملی‌گرا و جدایی‌طلب، آنارشیست‌ها، کارگران، دانشجویان، فعالان جناح راست و جنبش عدالت‌خواه جهانی بررسی می‌کنند. رپرتوارهای به اصطلاح سنتی مدت‌هاست که به‌عنوان باقی‌مانده و منسوخ توصیف شده‌اند. این کتاب تمایز متعارف بین شکل‌های کنش جمعی ماقبل صنعتی و پس از 1789 را به چالش می‌کشد، که به عنوان دوگانگی قدرتمند در درک اعتراض به کار خود ادامه می‌دهد و نور جدیدی بر آیین‌ها و نمایش‌های نمادین می‌افکند که اگرچه درک و رمزگشایی ضعیفی از آن‌ها وجود دارد. جزء لاینفک کارنامه اعتراض ما هستند.

Mock funerals, effigy parading, smearing with eggs and tomatoes, pot-banging and Carnival street theatre, arson and ransacking: all these seemingly archaic forms of action have been regular features of modern European protest, from the 19th to the 21st century. In a wide chronological and geographical framework, this book analyses the uses, meanings, functions and reactivations of folk imagery, behaviour and language in modern collective action. The authors examine the role of protest actors as diverse as peasants, liberal movements, nationalist and separatist parties, anarchists, workers, students, right-wing activists and the global justice movement. So-called traditional repertoires have long been described as residual and obsolete. This book challenges the conventional distinction between pre-industrial and post-1789 forms of collective action, which continues to operate as a powerful dichotomy in the understanding of protest, and casts new light on rituals and symbolic performances that, albeit poorly understood and deciphered, are integral to our protest repertoire.