دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 0
نویسندگان: Mary Triece
سری:
ISBN (شابک) : 0813368197, 9781429488167
ناشر:
سال نشر: 2000
تعداد صفحات: 315
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 53 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Protest and Popular Culture: Women in the American Labor Movement به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اعتراض و فرهنگ مردمی: زنان در جنبش کارگری آمریکا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اعتراض و فرهنگ عامه در عین حال یک تک نگاری تاریخی و نقد رویکردهای پست مدرنیستی برای مطالعه رسانه های جمعی، مصرف گرایی و جنبش های سیاسی مردمی است. در آن، تریس بازنماییهای خود چندین جنبش اعتراضی زنان در اواخر قرن نوزدهم و قرن بیستم را با بازنمایی زنان ارائهشده توسط رسانههای جمعی همزمان مقایسه میکند. او نشان میدهد که از اواخر قرن نوزدهم تا به امروز، جنبشهای اعتراضی زنان در ایالات متحده به دنبال متقاعد کردن زنان بودند که در درجه اول کارگر/تولیدکننده هستند، در حالی که رسانههای ایالات متحده به همان اندازه به دنبال متقاعد کردن زنان بودند که در درجه اول مصرفکننده هستند. تریس معتقد است که این رویکردها برای به تصویر کشیدن زنان در تقابل با یکدیگر ساخته شده و همچنان ادامه دارد. او استدلال میکند که رهبران جنبشهای اعتراضی زنان مدتهاست که به دنبال متقاعد کردن زنان بودهاند که از طریق خرید مصرفکننده زمان و هزینه خود را صرف تغییر شکل خود نکنند، بلکه در عوض توجه خود را بر قدرتمندسازی سیاسی خود با اعمال کنترل بر نیروی کار خود متمرکز کنند. در همین حال، رسانههای جمعی همواره با چنین جنبشهایی بهعنوان تهدیدی بالقوه برای رفاه مالی بخش مصرفکننده (یعنی تبلیغکنندگان) برخورد کردهاند، و به همین دلیل پیوسته آنها را بیاهمیت جلوه دادهاند، در حالی که همزمان تلاش میکنند زنان را متقاعد کنند که باید توجه خود را معطوف کنند. و منابع برای خرید چیزها، نه برای مبارزه برای غلبه بر تبعیض طبقاتی و جنسیتی. بسیاری از محققان مطالعات فرهنگی استدلال کردهاند که در سالهای اخیر، رفاه فزاینده، مصرفگرایی را به جایگاه اصلی بیان فردی و «مقاومت» در برابر نظم اجتماعی-اقتصادی مسلط تبدیل کرده است، با تعریف خود از طریق خریدهای شخصی که جایگزین نقشی شده است که قبلا مبارزه برای پایان دادن به انواع نابرابری ها. این محققان معتقدند که به این ترتیب، رسانه های جمعی دیگر برای طبیعی کردن و در نتیجه تقویت چنین نابرابری ها عمل نمی کنند، و مصرف گرایی دیگر برای تداوم آنها مفید نیست. تریس استدلال میکند که مثالهای او نشان میدهد که این استدلال نادرست است و محققان باید در همه مطالعات رسانههای جمعی، مصرفگرایی و اعتراض مردمی به دیدگاه سنتی ماتریالیستی ادامه دهند.
Protest and Popular Culture is at once a historical monograph and a critique of postmodernist approaches to the study of mass media, consumerism, and popular political movements. In it, Triece compares the self-representations of several late nineteenth and twentieth-century women’s protest movements with representations of women offered by contemporaneous mass media outlets. She shows that from the late nineteenth century until the present day, U.S. women’s protest movements sought to convince women that they are first and foremost laborer/producers, while the U.S. media has just as consistently sought to convince women that they are primarily consumers. Triece contends that these approaches to portraying women have been and continue to be constructed in opposition to one another. The leaders of women’s protest movements, she argues, have long sought to convince women not to spend time and money on reshaping their selves through consumer purchases, but instead to focus attention on empowering themselves politically by asserting control over their own labor power. The mass media, meanwhile, has always treated such movements as potential threats to the financial well-being of the consumer sector (that is, of advertisers), and so has consistently trivialized them, while seeking simultaneously to convince women that they should devote attention and resources to buying things, not to struggling to overcome class and gender discrimination. Many cultural-studies scholars have argued that in recent years, rising prosperity has made consumerism into the primary site of both individual expression and ”resistance” to the dominant socio-economic order, with self-definition through personal purchases supplanting the role formerly played by struggle for an end to inequities of all kinds. These scholars contend that as such, mass media no longer function to naturalize, and thus reinforce such inequities, and consumerism no longer serves to perpetuate them. Triece argues that her examples show that this argument is faulty, and that scholars should continue to take a traditional materialist view in all studies of mass media, consumerism, and popular protest.