دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: قانون ویرایش: نویسندگان: Ola Engdahl سری: International Humanitarian Law Series 16 ISBN (شابک) : 9004154663, 9789004154667 ناشر: BRILL سال نشر: 2007 تعداد صفحات: 375 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Protection of Personnel in Peace Operations - The Role of the 'Safety Convention' against the Background of General International Law به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب حفاظت از پرسنل در عملیات صلح - نقش "کنوانسیون ایمنی" در برابر پیشینه حقوق بین الملل عمومی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کنوانسیون 1994 در مورد ایمنی سازمان ملل متحد و کارکنان وابسته (کنوانسیون ایمنی) اولین کنوانسیون چندجانبه بود که به طور خاص به حفاظت از پرسنل درگیر در عملیات صلح می پردازد. این را باید در پس زمینه محیط های ناپایدار فزاینده ای که در آغاز دهه 1990 به پرسنل عملیات صلح ملزم به فعالیت بودند، نگریست. یک پروتکل اختیاری، که کاربرد خودکار کنوانسیون ایمنی را به دستههای عملیاتی جدید گسترش میدهد، در دسامبر 2005 به تصویب رسید. حفاظت، که دولت میزبان مسئول تامین امنیت پرسنل در عملیاتهای صلح است، ممکن است به عنوان حفاظت عمومی و حفاظت ویژه طبقهبندی شود. اولی برای مثال شامل قوانین حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین المللی می شود. دومی شامل امتیازات و مصونیت هایی است که به عوامل دولت ها یا سازمان ها اعطا می شود. سهم کنوانسیون ایمنی عمدتاً یکی از همکاری های حقوق کیفری بین ایالتی است. کشورهای عضو موظف به همکاری به منظور تعقیب مؤثر عاملان جنایات مقرر هستند. بنابراین، حفاظت ارائه شده توسط کنوانسیون ایمنی ممکن است به عنوان بخشی از یک رژیم حقوقی در حال ظهور علیه معافیت از مجازات طبقه بندی شود. یک حفاظت موثر برای رسیدگی به چالش های خاص پیرامون چنین عملیاتی نیاز دارد. برخی از این چالشها که در این مطالعه شناسایی شدهاند، به تعامل بین قواعد صلح و جنگ و همچنین مسئولیت و پاسخگویی پرسنل حفاظتشده مربوط میشوند. همچنین ادعا میشود که نیاز به اجرای مؤثر قوانین موجود، و توسعه دقیق توافقنامههای به اصطلاح وضعیت نیروها که در عملیاتهای صلح قابل اجرا هستند، وجود دارد.
The 1994 Convention on the Safety of United Nations and Associated Personnel (Safety Convention) was the first multilateral convention to deal specifically with the protection of personnel engaged in peace operations. It should be viewed against the background of the increasingly volatile environments in which peace operation personnel were required to operate at the beginning of the 1990s. An Optional Protocol, extending the automatic application of the Safety Convention to new categories of operation, was adopted in December 2005. Protection, which a host government is responsible for securing for personnel in peace operations, may be categorised as general and a special protection. The former includes, for example, human rights law and international humanitarian law. The latter comprises privileges and immunities accorded to agents of states or organisations. The contribution of the Safety Convention is mainly one of interstate penal law co-operation. States parties are obligated to co-operate in order to effectively prosecute the perpetrators of stipulated crimes. The protection afforded by the Safety Convention may therefore be categorised as being part of an emerging legal regime against impunity. An effective protection needs to address the specific challenges surrounding such operations. Some of these challenges, identified in this study, are related to the interplay between the rules of peace and war as well as responsibility and accountability of protected personnel. It is also contended that there is a need for an effective implementation of existing rules, and a careful development of so-called status-of-forces agreements applicable in peace operations.