Protecting the Global Civilian from Violence: UN Discourses and Practices in Fragile States

این کتاب نشان می‌دهد که چرا سازمان ملل متحد از قدرت‌های بزرگ یکجانبه در محافظت از غیرنظامیان در برابر خشونت موفق‌تر است و بر گفتمان، توسعه و پیامدهای حفظ صلح سازمان ملل تمرکز دارد.

تحلیل آمار شکنندگی دولت و تلفات خشونت‌ها، نشان می‌دهد که سازمان ملل توانسته است با حفظ صلح خود جان ده‌ها هزار نفر را نجات دهد: با توجه به اجماع رسانه‌ها در مورد ناتوانی و ناکارآمدی سازمان ملل، آماری شگفت‌انگیز. این کتاب با استفاده از تحلیل گفتمان به کمک رایانه قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، 1993-2019، داده‌هایی را ارائه می‌کند که شخصیت و توسعه رویکرد سازمان ملل برای محافظت از غیرنظامیان در برابر خشونت را توصیف می‌کند. سپس داده‌ها را به آمار تلفات جنگ و شکنندگی دولت پیوند می‌دهد تا با استفاده از تجزیه و تحلیل کمی و کیفی، زمان، کجا، چگونه و چرا سازمان ملل در حفاظت از غیرنظامیان موفق بوده است.

دو دلیل برای موفقیت سازمان ملل در این کتاب به‌عنوان مهم‌ترین دلایل آماری مشخص شده است. اول، سازمان مالکیت محلی را برای راه حل های مسالمت آمیز با در نظر گرفتن طرف های متخاصم به عنوان عوامل اصلی حفاظت ارائه می دهد. دوم، رویکرد سازمان ملل بسیار کمتر از رویکردهای یکجانبه قدرت‌های بزرگ قدرت محور است: حفاظت از سازمان ملل به معنای بازدارندگی یا تخریب نیست، بلکه به معنای حمایت از حامیان محلی غیرنظامیان است. با این حال، نفوذ قوی قدرت بزرگ در چنین عملیات‌هایی باعث تضعیف توانایی سازمان ملل برای نجات جان انسان‌ها می‌شود.

این کتاب برای دانشجویان مداخله بشردوستانه، حفظ صلح، حقوق بشر و روابط بین‌الملل به طور کلی مورد توجه قرار خواهد گرفت.

p>

This book reveals why the UN is more successful than unilateral great powers in protecting civilians from violence, and focuses on the discourse, development and consequences of UN peacekeeping.

Analysing statistics of state fragility and fatalities of violence, it reveals that the UN has managed to save tens of thousands of lives with its peacekeeping: a surprising statistic given the media consensus about the UN’s powerlessness and inefficiency. Using computer-assisted discourse analysis of resolutions from the UN Security Council, 1993-2019, the book offers data that describe the character and development of UN approach to the protection of civilians from violence. It then links the data to the statistics of conflict fatalities and state fragility to reveal, by means of qualitative and quantitative analysis, when, where, how and why the UN has been successful at protecting civilians.

Two reasons for the UN’s success are highlighted in the book as being statistically most significant. First, the organization offers local ownership to peaceful solutions by considering conflicting parties as the primary agents of protection. Second, the UN approach is much less power-oriented than unilateral approaches by the great powers: protection for the UN does not mean deterrence or destruction, but rather, support for local protectors of civilians. However, strong great power influence on such operations tends to weaken UN’s ability to save lives.

This book will be of much interest to students of humanitarian intervention, peacekeeping, human rights and International Relations in general.