Prostate Gland and Seminal Vesicles

زمانی که STIEVE کار خود را در مورد اندام های تناسلی مردانه در این کتابچه در سال 1930 منتشر کرد، به نظر می رسید درمان قطعی مورفولوژی غدد جنسی جانبی انجام شده باشد. با این وجود، حجم فزاینده ای از مقالات علمی منتشر شده در سال های گذشته در مورد این موضوع نشان داده است که روش های جدید، مانند. g. پیشرفت‌ها در زمینه‌های میکروسکوپ الکترونی، سیتوشیمی و رادیوگرافی خودکار، سؤالات جدیدی را مطرح می‌کنند. این تکنیک های عمدتاً مورفولوژیکی بینش جدیدی در مورد ساختار ظریف و سازماندهی عملکردی این غدد به دست آورده است. با این حال، استرس بر روی سؤالات بیوشیمیایی مربوط به مکانیسم عملکرد هورمون است، زیرا غدد جنسی جانبی به عنوان اندام‌های هدف اولیه فعالیت هورمون در نظر گرفته می‌شوند. ه. سلول های آنها به هورمون های خاصی متصل می شوند. علاوه بر علاقه اساسی متخصصان غدد، مورفولوژیست ها و بیوشیمیست ها، چندین سوال بی پاسخ از سوی پزشکان مطرح شد، مانند. g. اورولوژیست ها، آندرولوژیست ها و سایر پزشکان، به ویژه در مورد غده پروستات، یکی از اندام هایی که در مردان مسن بیشترین آسیب را می بیند. بنابراین، بررسی‌های اپیدمیولوژیک سال‌های گذشته ثابت کرد که این عضو یکی از شایع‌ترین علل مرگ و میر در مردان مسن است (HANSEN, 1977). دیدگاه پزشک زمینه خاصی از تحقیقات را ایجاد کرد و تغییری را از تجزیه و تحلیل مورفولوژیک به جنبه‌های بیوشیمیایی یا غدد درون ریز انجام داد. با این وجود، مورفولوژی، اگر توسط مطالعات تجربی یا همزمان بیوشیمیایی تعدیل شود، پایه محکمی برای ردیابی رویدادهای پاتولوژیک رخ داده در این اندام ها فراهم می کند.

When STIEVE published his work on male reproductive organs in this handbook in 1930, a definitive treatment of the morphology of the accessory sex glands seemed accomplished. Nevertheless, the increasing bulk of scientific literature published in the last years on this topic has demonstrated that new methods, e. g. , developments in the fields of electron microscopy, cytochemistry and auto­ radiography, pose new questions. These principally morphological techniques have yielded new insights into the fine structure and functional organization of these glands. The stress, however, lay on biochemical questions concerning the mechanism of hormone action, since the accessory sex glands were considered to be primary target organs of hormone action, i. e. , their cells bind specific hormones. Besides the basic interest of endocrinologists, morphologists, and biochemists, several unanswered questions arose from the practitioners, e. g. , urologists, andrologists, and other clinicians, especially as regards the prostate gland, one of the organs most affected in elderly men. Thus, the epidemiologic investigations of the last years proved this very organ to be one of the most frequent causes of death in elderly men (HANSEN, 1977). The view of the practi­ tioner established a special field of investigation and effected a shift from morphologic analysis to biochemical or endocrine aspects. Nevertheless, mor­ phology, if tempered by experimental or concomitant biochemical studies, pro­ vides a solid base for tracing the pathologic events occurring in these organs.