Projectile Technology

مصنوعات مرتبط با فن آوری های پرتابه به طور سنتی پایه و اساس سیستماتیک زمان-فضا و چارچوب های فرهنگی-تاریخی در تحقیقات باستان شناسی مربوط به جویندگان را فراهم کرده اند. با تغییر اهداف تحقیقات باستان شناسی به تفاسیر فرآیندی، فناوری های پرتابه همچنان مورد توجه قابل توجهی قرار می گیرند، اما با تأکید بر مفاهیم تنوع در زمینه هایی مانند طراحی، عملکرد و مواد به عنوان مرتبط با سؤالات گسترده تر سازگاری انسان. . دلیل اینکه این حوزه خاص از فناوری جستجوی علوفه همچنان به عنوان یک مرکز مهم تحقیق ادامه دارد، به نظر من، در سه بخش است. فناوری پرتابه بخش مهمی از استراتژی‌های بیشتر جویندگان برای بقا بود، از نظر عملکردی خاص بود و عموماً از مواد بادوام ساخته می‌شد که احتمالاً از نظر باستان‌شناسی شناسایی می‌شدند. فن آوری های پرتابه که برای تهیه گوشت و منبع اصلی کالری هستند، معمولاً نسبت به سایرین دارای سرمایه گذاری بیشتر در زمان، اصلاحات رسمی و بسط ویژگی ها هستند. علاوه بر این، چنین فناوری‌هایی به دلیل محدودیت‌هایی که در اندازه، مورفولوژی و وزن ذاتی سیستم تحویل وجود دارد، استانداردسازی بیشتری را نشان می‌دهند. بسط ویژگی ها و استانداردسازی شکل، به فناوری های پرتابه حساسیت زمان و مکان می دهد که بیشتر از سایر فناوری های جستجوی غذا است. و چنین حساسیتی در تحقیقات باستان شناسی بسیار ارزشمند است.

Artifacts linked to projectile technologies traditionally have provided the foundations for time-space systematics and cultural-historic frameworks in archaeological research having to do with foragers. With the shift in archae­ ological research objectives to processual interpretations, projectile technolo­ gies continue to receive marked attention, but with an emphasis on the implications of variability in such areas as design, function, and material as they relate to the broader questions of human adaptation. The reason that this particular domain of foraging technology persists as an important focus of research, I think, comes in three parts. A projectile technology was a crucial part of most foragers' strategies for survival, it was functionally spe­ cific, and it generally was fabricated from durable materials likely to be detected archaeologically. Being fundamental to meat acquisition and the principal source of calo­ ries, projectile technologies were typically afforded greater time-investment, formal modification, and elaboration of attributes than others. Moreover, such technologies tend to display greater standardization because of con­ straints on size, morphology, and weight that are inherent to the delivery system. The elaboration of attributes and standardization of form gives pro­ jectile technologies time-and space-sensitivity that is greater than most other foraging technologies. And such sensitivity is immensely valuable in archae­ ological research.