Price Effects in Input-Output Relations: A Theoretical and Empirical Study for the Netherlands 1949–1967

1.1. اظهارات مقدماتی تحلیل ورودی- ستانده یکی از پرکاربردترین ابزارهای علم اقتصاد است. توسط لئونتیف (1941) معرفی شده است که فرض می‌کند نهاده‌های یک فرآیند تولید یک بخش خاص از فعالیت اقتصادی کسری ثابت از خروجی آن فرآیند از نظر فیزیکی است. با این حال، آمارگیران حساب ملی، ورودی ها و خروجی های بخش های فعالیت اقتصادی را در جریان پول ثبت می کنند. اگر این جریان‌ها voZumes (با قیمت‌های ثابت ارزیابی شده، مربوط به یک سال پایه مشخص) بودند، می‌توانستند مقادیر فیزیکی با لئونتیف را نشان دهند. سپس، فرض لئونتیف به ثبات نسبت حجم ورودی ها به حجم خروجی تبدیل می شود. برای نمای کلی از تحلیل ورودی-خروجی (سنتی) به بخش 4.1.1 مراجعه می کنیم. با این حال، در عمل، جداول ورودی-خروجی در حجم به ندرت در دسترس هستند. زیرا به عنوان یک قاعده آنها در vaZues پولی بیان می شوند (یعنی با قیمت های فعلی ارزیابی می شوند). در این مورد، به طور کلی فرض می‌شود که نسبت‌های بین ورودی‌ها (بر حسب ارزش) و خروجی‌ها (بر حسب ارزش) ثابت هستند. در ضمیمه B به فصل 4 ما ثابت می کنیم که دو نوع توضیح داده شده در بالا را می توان از نظر تئوری (نئوکلاسیک) هزینه های تابع یک تابع تولید بیان کرد.

1.1. Pre Ziminary remarks Input-output analysis is one of the most extensively used tools of economic science. It has been introduced by Leontief (1941) who assumed that inputs into a production process of a particular sector of economic activity is a constant fraction of the output of that process in physicaZ terms. National account statisticians, however, record the inputs and outputs of sectors of economic activity in money flows. If those flows were voZumes (evalu­ ated at constant prices, pertaining to a certain base year) they could represent the physical amounts Leontief dealt with. Then, the Leontief assumption turns into constancy of ratios of volumes of inputs to volumes of output. For an over­ view of (traditional) input-output analysis we refer to section 4.1.1. In practice, however, input-output tables in volumes are seldom available; since as a rule they are expressed in monetary vaZues (i.e. evaluated at current prices). In that case one generally assumes that the ratios between inputs (in value terms) and outputs (in value terms) are constant. In appendix B to chapter 4 we prove that the two variants described above can be couched in terms of the (neo-classical) theory of costs subject to a production function.