Prevention of Kidney Disease and Long-Term Survival

پیشگیری و درمان نارسایی کلیوی در سال 1980 منطقی به نظر می رسد که در این حجم، پیشگیری - هزینه کم و غیر مرضی- با درمان اورمیا، که بسیار بیمارگونه و هزینه بالایی است، کنار هم قرار دهیم. بیماران اورمیک درمان شده یک گروه مهم، پیچیده و خواستار از بازماندگان یک بیماری کشنده سابق را تشکیل می دهند. در سرتاسر کشورهای توسعه‌یافته جهان، بخش فزاینده‌ای از بودجه مراقبت‌های بهداشتی به حفظ زندگی از طریق درمان دیالیز و پیوند کلیه اختصاص می‌یابد. به عنوان مثال، در ایالات متحده، بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی 0.2٪ از افراد واجد شرایط برای حمایت از Medicare را تشکیل می دهند، اما 5.0٪ از بودجه Medicare را مصرف می کنند. فشارهای اقتصادی در تأمین مالی بیماران کلیوی، در برخی از کشورها مانند بریتانیای کبیر، بازگشت به سیاست های محدودکننده انتخاب را که برای پزشکان دلسوز منفور است، وادار کرده است. برای ساکنان جهان سوم، توجه به تغذیه، بهداشت، و عفونت هایی مانند مالاریا باید اولویت بیشتری نسبت به درمان پرهزینه اورمیا داشته باشد. بنابراین حل یک مشکل (تأخیر در مرگ ناشی از اورمی) چندین معضل دیگر به همان اندازه آزاردهنده ایجاد کرد (چه کسی و به چه قیمتی باید درمان شود؟). در حالی که جامعه‌شناسان، اقتصاددانان و اخلاق‌دانان با حوزه جدید روان‌فرولوژی مبارزه می‌کنند، گروهی از محققین و پزشکان گرد هم آمدند تا جنبه‌های پزشکی بیماران اورمیک درمان شده طولانی‌مدت را بررسی کنند. این اقدامات نشان دهنده اولین تجزیه و تحلیل آمریکایی از بیماران منحصر به فردی است که ده سال یا بیشتر بیشتر از آنچه که قبلاً مرگ قطعی در اورمیا بود، زندگی کرده اند.

Renal Failure Prevention and Treatment in the 19808 It appears logical to juxtapose in this volume prevention-low cost and nonmorbid-with uremia therapy, which is very morbid and very high cost. Treated uremic patients constitute an important, complex, and demanding group of survivors of a formerly universally fatal disease. Throughout the developed nations of the world, an increasing fraction of the health care budget is devoted to sustaining lives by dialytic therapy and renal transplantation. In the United States, for example, patients in renal failure comprise 0.2% of those eligible for support by Medicare, but consume 5.0% of the Medicare budget. Economic stresses in funding kidney patients have, in some countries such as Great Britain, forced a return to restrictive selection policies abhorrent to empathetic physicians. For third world residents, attention to nutrition, sanitation, and infections such as malaria must take a higher priority than costly uremia therapy. Thus the solution of one problem (retarding death from uremia) created several equally vexing other dilemmas (who should be treated and at what cost?). While sociologists, economists, and ethicists struggle with the new field of psychonephrology,1 a group of investigators and clinicians convened to examine medical aspects of long-surviving treated uremic patients. These proceedings represent the first American analyis of those unique patients who have lived for ten or more years beyond what would have formerly been certain death in uremia.