Preventing Prenatal Harm: Should the State Intervene?

موضوعاتی که در این کتاب مورد بررسی قرار می‌گیرند، متأسفانه به عنوان "درگیری‌های مادر و جنین" شناخته می‌شوند. این عبارت رضایت بخش نیست زیرا گمراه کننده است: این عبارت بر سلامت جنین به جای فرزند متولد شده تأکید می کند (که بار هر آسیبی را که پیش از تولد به او وارد شود بر دوش می گیرد). فرض بر این است که درگیری بین یک زن باردار و فرزندان او وجود داشته باشد (در حالی که موضوع معمولاً پیچیده تر و گسترده تر است). و به نادرست دلالت بر این دارد که همه زنان باردار به درستی به عنوان مادر در نظر گرفته می شوند. به این دلایل، من تصمیم گرفتم از عبارت "درگیری مادر و جنین" به طور کلی اجتناب کنم، و در عوض به عنوان "آسیب قابل پیشگیری قبل از تولد" صحبت خواهم کرد. من این را در ابتدا ذکر می کنم، برای کسانی از شما که با "تعارضات مادر و جنین" آشنا هستند و ممکن است تعجب کنند که آیا من به همان مسائل می پردازم. آره. اما من سعی می کنم به آنها به شیوه ای جدید - و امیدوارم پربارتر - نگاه کنم. می‌خواهم از سایر شرکت‌کنندگان در پروژه مادر-جنین مرکز هستینگز - به‌ویژه از کسانی که با من ناپدید شده‌اند - به خاطر تأمل برانگیز تشکر کنم. و من مدیون قدردانی دائمی از هنری روث و آلن بوکانان به خاطر مشاوره ارزشمندشان هستم.

The issues explored in this book have unfortunately come to be known as 'maternal-fetal conflicts'. The phrase is unsatisfactory because it is misleading: It places the emphasis on the well-being of the fetus instead of on the born child (who will bear the burden of any harm done prenatally); it assumes a conflict between a pregnant women and her offspring (while the issue is usually more complex and more broadly based); and it incorrectly implies that all pregnant women are appropriately regarded as mothers. For these reasons, I have chosen to avoid the phrase 'matern- fetal conflict' altogether, and will instead speak in terms of 'preventable prenatal harm'. I mention this at the outset, for those of you familiar with 'maternal-fetal conflicts' who might be wondering if I am addressing the same issues. Yes. But I am trying to look at them in a new - and I hope more fruitful - way. I would like to thank the other participants in the Hastings Center's maternal-fetal project - especially those who disageed with me - for being so thought-provoking. And I owe a lasting debt of gratitude to Henry Ruth and Allen Buchanan for their invaluable counsel.